Bardzo ładna, liryczna treść!

Pozdrowienia!

i super
:)

Dojrzałam do zmiany tytułu, rozkminki żegnajcie, pa!

Mars - mniej poezji w poezji?

dobre, chcialem napisac, ze duzo poezji w poezji ale mnie ubiegli :)
wiersz lekki, jak delikatny "wietrzyk"

dobre, chcialem napisac, ze duzo poezji w poezji ale mnie ubiegli :)
wiersz lekki, jak delikatny "wietrzyk"

Bardzo ucieszyły mnie te dwa ostatnie nieprzychylne komentarze - nie czas rozkminiać czas zajać się lepieniem pierogów.

Liście - cóż, “pozbyłam się “liściastego sklepienia” na rzecz “szumiacego dachu”, inne pozostaja, tak ma być. Pozdrawiam i dziękuję za komentarze.
ps. nie mam w klawiaturze telefonu “a” z ogonkiem, przepraszam.

Myślę sobie, że tu potrzeba sporo poprawić, a może opowiedzieć od nowa.

Joanna ma rację - te rozkminki brzmią paskudnie. Za dużo poezji w poezji, a przede wszystkim jakaś obsesja liści... Pozdrawiam

Podoba się, tylko w tytule te "rozkminki" jakoś nie bardzo... uwiera - (owszem, gwara młodzieżowa jest czymś normalnym i dotyczy każdej generacji ("rozkmina" zapożyczona z mowy więziennej)) ale do takiej uporządkowanej i w sumie ładnej treści jakoś mi nie pasuje,
ale przełknę.
:)))
Pozdrawiam