Cześć Janusz:)
Bardzo ładny masz ten wiersz.
Pozdrawiam:)

tekst ładny, ale wg mnie do poprawek. np. takich:

z terminala papier popisany krwią
podróże i zmiana klimatu śnieg za kołnierzem
marzenia beznadziejnie kostnieją na mrozie

nie mam już sił i próbowałem otworzyć
wyłamać drzwi dla nadziei i wiary
nie dałem rady wpuścić ich do środka

w bezruchu rozcieram ciszę po ścianach
kurz z powietrza osiada na powiekach
zakryty prześcieradłem pusty dom

wspomnienia skrzypiące jak drzwi
które zamknęły epizody
stół przesiąknięty potem dwóch ciał

teraz jest ucztą korników
zjadają go od środka
jak nas na tej ziemi

wraz z powietrzem i szelestem liści
gorzka łza i przemijanie

dziękuje za komentarze ,przemyśle wszystko))))))pozdrawiam wszystkich komentujących

Moim zdaniem to dobry wiersz.
Pozdrawiam.

firletka: no tak

Ciekawie
Pozdrawiam :)

Aid, też myślałam o jej* ale to źle.
Wpuścić kogo co! Ją.***

wiesz, Janusz, jest dobrze. masz fajne frazy, niestety poprzetykane słabymi plus błędy: "wpuścić ją do środka" - "jej" winno być
"stół..ciał" - bardzo na nie
puenta zbyt łzawa - popracuj, bo szkoda w sumie fajnego tekstu na taką puentę
pozdrawiam

Może nie mnie oceniać, ale teraz bardziej do mnie trafia Twoje pisanie.
Uwagi za Firletką.
ciszĘ*
drzwi* masz powtórzone

Pozdrawiam :)

otworzyć drzwi dla nadziei i wiary*
a później piszesz, że... nie dałem rady wpuścić ją* bardziej pasuje mi ich*
Chyba, że w tym wersie chodzi o osobę, kobietę...
Jest kilka miejsc w tym wierszu, na których warto się zatrzymać:)
Pozdrawiam:)