Linie papilarne to dowód na to, że każdy z nas jest inny. Czasem udajemy ale to nie zmienia położenia linii papilarnych. Nie mamy na to wpływu, na inne rzeczy owszem. Wciąż próbujemy akceptować rzeczywistość, czasem nazywamy to tolerancją. Jaka jest granica tolerancji? Dla każdego inna? Nasze ciało pragnie, tak jak u zwierząt odzywają się instynkty. Czy potrafimy nad tym panować? Albo proste pytanie, czy potrzebujemy uczuć aby uprawiać seks? A może wystarczy wyrachowanie, może ta bliskość to tylko slogan? Obserwuję ludzi, otoczenie. Są naprawdę jak gra w warcaby. :) To już zabawne stwierdzenie, może jak gra w dwa ognie.

Witaj!

Zastanawia mnie tytuł... bo, o ile intuicyjnie ( to takie modne;) odbieram Twój wiersz, linie papilarne to dowód...

mieszanie słów narratorki ze słowami głównej bohaterki...

Zaciekawiasz.
Pozdrawiam.

jest owa ikra, niemniej np. ów początkowy trójkąt przedmiotów - stół, taras, parasol (w dodatku czerwony) czy aby nie zawęża treści
detalicznie: np. "nie szukać dotyków" brzmi bardziej surowiej (ciekawiej) niż z dookreśleniem "rozrzuconych", z resztą: jeśli szukać dotyków to domyślnie one już są (co najmniej: mogą być) rozrzucone
pozdrawiam

Tu mi się podoba.

No. Pierwsze koty za płoty, zatem dawaj, lecim dalej z tym koksem. Coś mi się zdaje, że zakoleguję się z Twoim pisaniem - takie ono mi bliskie się zdaje. Ponure i grząskie.

Też miałam mieszane uczucia, chyba dobrze że potrafiłam je opisać. Udawanie jest męczące. Dziękuję.

Mam mieszane uczucia - ale przeważa zachwyt :)