No nie dziwne, tak dziecko nastraszyć.

Podpisuję się pod xlax-em. Na dowód dołączam "świadectwo nawrócenia"po seansie filmu.bardzo młodego człowieka.

Scorseze w zasadzie nie zrezygnował z naturalizmu, ponieważ świat przedstawiony, pomimo oszczędnych środków i mniejszego niż spodziewany budżetu, jest bardzo sugestywny, czuć kurz i piach pustyni oraz smród uliczek Jerozolimy, zrezygnował tylko z hektolitrów krwi, a niewątpliwie potrafi. Zamiast tego, oprócz wysokiej próby kadrów, mistrzowskiego operowania światłem, postawił na postaci z krwi i kości, pokazał niesamowicie przejmującą i dramatyczną relację dwojga ludzi - Jezusa i Judasza, obaj mi łzy wyciskają i nie wiem sam który bardziej. Jestem w stanie zobaczyć siebie w tym filmie, choćby Jezus wracający z pustelni, kiedy wyszły z niego węże i po raz pierwszy przemawiający do ludzi, i spotyka go śmiech i niezrozumienie, czy to nie my, próbujący dotrzeć do ludzi z wierszami, ze sztuką? Zrozumienia niewiele, ale jednak jest. Szatan pomimo swojej niefektowności, ma jednak swoją naturę - przewrotny trickster, z którym tak trudno wygrać. U Gibsona szatan jest spoko - całkiem kozacki androgyniczny książę ciemności, ale nie wystarcza żeby zrobić cały film, z postaciami nie będącymi prawdziwymi ludźmi, a figurami z wosku. Także nic mnie nie przekona do Pasji, niczego mi nie dała, nie zobaczyłem w niej siebie, ani krztyny mojego ludzkiego losu.

E tam, ja ledwo do końca wytrzymałem, milczę na Ostatnim kuszeniu, tam każdy niemal kadr ocieka pięknem i jest nawiązaniem do wielu obrazów - Bosha, Mantegni, wielu mistrzów baroku, nawet mandala się pojawia (scena ostatniej wieczerzy pokazana od góry), to jest arcydzieło, a nie Gibson. Ale może uczniom się podobało, bo dużo krwi i mięsa. Wolę naturalizm choćby w pokazywaniu wojny w Szeregowcu Ryanie, tam wiem po co. Ale to moje zdanie.

Stanowczo Pawle muszę zaprotestować - "Pasja" jako naturalistyczne dzieło pobiło wszelkie wcześniejsze. Poza tym na spędzie kinowym szkół uczniowie patrzyli i nie rozmawiali. A to już sukces ;-)

Pasja to szajs, oczywiście wg. mnie ;) Jedynie postać Lucyfera mi się podoba, choć w konwencji fantasy, Lucyfer u Scorseze, to jednak mimo wszystko wyższa szkoła jazdy.

Gibson w "Patriocie" mi się bardzo podobał. Ale "Pasja" wyreżyserowana przecież dobrze...

Gibsona właściwie jako aktora też lubię, jako reżysera zdecydowanie mniej, choć Brave Heart przy odrobinie dystansu, całkiem dobrze się ogląda, nawet te pompatyczne emocjonalne chwyty jakoś daję radę strawić, ot przygodowa naparzanka, jak się nie ma pomysłu co obejrzeć na wieczór, to można se włączyć.

Rozumiem. Każdy z nas ma słabość do jakiegoś aktora, reżysera, sceny filmowej itd :)

Bardzo lubię ten film, bardzo lubię Scorseze i Willema Dafoe.