Gudmundur, Meszuge, dzięki zazajrzenie. Pozdrawiam.

Tetu - kojarzyć mi się będzie z bezsennymi nocami,
kiedy księżyc czasami pozwala...
;)

nietoperze są raczej bojaźliwe... oj, Tetu, u Ciebie nie jest łatwo:)

"dopieszczam obcych

bogów. nocne niebo jest wolne
od podatków i barwnych parasolek"

Dokładnie tak jest!
Ale? " pachnących prostytutek. to czas żeby zawrócić"
Dlaczego?
Bo widzisz? Ja uważam, że człowiek żyje po to, by pogłębiać i poszerzać granice wiedzy. Nieprawdaż?
A , w tym wszystkim odgrywa rolę czas. To taki teleskop Hubble'a, który w naszych oczach również się mieści
Wiersz z podobaniem.

Pozdrowienia

Marek, te brzuchy przeszły mi przez myśl, ale po zastanowieniu uznałam, że to zbyt oczywiste i przede wszystkim idzie tylko w kierunku nicnierobienia. Natomiast leżenie do góry nogami, choć może ciężko to sobie zwizualizować:D, oddaje trochę inny stan i ciut ociera się o karykaturalność. Taka trochę hiperbola:) Smaczny Twój koment, dzięki. Pozdro.

Pawle, dziękuję za wizytę i komentarz. Pozdrawiam.

Leszku, dzięki wielkie. Miłego wieczoru.

Podoba mi się wiersz, obrazowanie przemawia

To jest bardzo dobry wiersz.

"niebo rozwija skrzydła nietoperza" - wow, to już brzmi jak swoiste antycredo ;-) Ładnie rozwijasz myśl o uwalnianiu się od wpływu "boskich metafor"... Dałbym jednak aniołów "do góry brzuchami" ;-)))
Dobry wiersz, w mojej bajce. Pozdrówka