Nie wiem jak się czujesz, ale ja wyczerpałem temat.
Moje zdanie jest mojsze.
Sorry.

Ja uważam, że jeszcze nie, ponieważ powiedziałeś - "sztuka to dla mnie impresja", a ja czuję się jak Czarnecki na koniu, który fajkę ma w zębach, i mówię - tegom chciał. Bo skoro mowa o impresjonizmie, to właśnie on był kamieniem milowym na drodze do malarstwa abstrakcyjnego, ponieważ zerwał z renesansowym dogmatem przedstawiania przedmiotów świata, na rzecz malarskiej reprezentacji subiektywnego postrzegania ulotnych wrażeń świetlnych i atmosferycznych. Uczynił krok na drodze ku zerwaniu z renesansowym myśleniem iluzyjnym - czyli perspektywą łudzącą odbiorcę, że w głąb obrazu się zapada podążając za precesją przestrzeni. Impresjonizm zaakcentował abstrakcyjne pociągnięcia pędzlem, kolorowe plamki, które w oku widza składają się w całość, opowiedział jak oko ludzkie postrzega świat, natomiast renesans dążył raczej do przedstawienia "przedmiotu samego w sobie" tak jakby nie było widza i oka. Ponadto impresjonizm akcentując farbę i kolor, zaakcentował powierzchnię płótna, impresjonistyczne myślenie to myślenie powierzchnią obrazu, a nie iluzją perspektywy zbieżnej, dlatego był to krok do modernistycznej sztuki abstrakcyjnej. I naprawdę nie zależy mi na tym aby przekonywać Cię do gustowania w malarstwie abstrakcyjnym, ale abyś coś zrozumiał i nie nazywał ludzi małpami, w tym kontekście przynajmniej.

Myślę, że wyczerpaliśmy temat.

A jeśli dalej nie wierzysz, że koń na obrazie to w rzeczywistości tylko abstrakcyjne plamy i pociągnięcia pędzlem, jest na to prosty sposób - spróbuj go dosiąść i pogalopować na nim, a jeśli chcesz zapalić, to zapal fajkę z obrazu Magritte'a zatytułowanego - to nie jest fajka.

Podoba się/nie podoba się to żadne kryterium, to subiektywny sąd estetyczny, mówiący o gustach sądzącego, a nierzadko o jego wiedzy i mentalności. Sztuka ma niewiele wspólnego z gustem, bo jeśli już jesteśmy przy geometrycznych figurach, to można mieć spodnie w trójkąty, można i w kwadraty, jeden woli ten deseń, a inny drugi, ale który jest rzeczywiście lepszy? Dlatego sztuka nie równa się gust. Gust to tylko gust, można nie gustować w sztuce abstrakcyjnej ale takie pogardliwe opinie na jej temat, raczej nie świadczą dobrze. A argument o "waleniu konia" przez artystę, żeby pokazać, że potrafi jest do znudzenia. Tekst Wokki to palindrom, Wokka często je pisze, bo lubi, oprócz tego pisze też inne utwory. Dowiedz się czegoś o sztuce abstrakcyjnej, np. o tym, że Strzemiński miał taką metodę nauczania studentów, że każdy z nich powinien umieć namalować obraz w każdym usankcjonowanym przez historię sztuki stylu, zatem powinien umieć walnąć konia w stylu od prehistorycznego do współczesnych.

Oby.

Czytelnik komentarzy pod tym tekstem odróżni bez trudu kto czyta bez zrozumienia i ma uprzedzenia.

Toteż nie odbieram innym tego prawa, tylko wyjaśniamy stanowiska.
Czytaj ze zrozumieniem i bez uprzedzeń.

"albo coś mi się podoba, albo nie i to jest jedyne kryterium"

Każdy ma prawo do powyższego poglądu i ten pogąd gosić.
Każdy też może mieć inne zdanie i o nim mówić.

W tym miejscu najlepiej się rozejść, pozostając przy swoim a nie mówić genialnych małpach.

Powiedzmy Pawle, że ten wykład niewiele mi pomógł, bo rozwój w określonym kierunku nie oznacza z automatu dobrego kierunku.
Dochodzi też do głosu określone upodobanie.
Muzyka współczesna, klasyczna dla mnie to Górecki, a nie kakofonia, malarstwo to impresja, a nie trójkąt połączony z kwadratem, a poezja to słowo działające na emocje, a nie bełkot dla sztuki.
Czasy w których może oszukać krytyków małpa przy odpowiedniej promocji i wmówieniu odbiorcy genialności dzieła.
Szkoda twojej fatygi filozoficznej do omawiania walorów abstrakcjonizmu i jej głębi. Dla mnie to ślepa uliczka, bo albo coś mi się podoba, albo nie i to jest jedyne kryterium, a nie tony mądrych recenzentów i artystów, który wprawdzie namaluje zestaw plam, czy wymiesza jakieś słowa, ale konia już nie namaluje.