https://pl.wikipedia.org/wiki/Kurt_Vonnegut

https://www.youtube.com/watch?v=nxpITF8fswE

To wiersz o alienacji człowieka , o jego samotności którą ratuje obecność psa.
Mamy też obraz pewnego upadku a może i nawet odtrącenia ( nie wiadomo z której strony) , mamy też podłogę sierścią usłaną, mamy oderwanie społeczne mamy kroczącą dehumanizację.

To przywiązanie a może i nawet pewien rodzaj miłości która wydaje się wzniosła tak naprawdę jest przekleństwem, - gdyż staje się więzieniem . Gdyby nie było tego pasa tego przywiązania i alternatywy byłaby wola i chęć wejść między ludzi .
Dodatek do życia zastąpił życie -i to jest straszne. Znane są juz takie historie w przeszłości.


Ale wiersz naprawdę ładny -- Pisana mi ..... te dwa wersy szczególne

Nie jest to problemem, gdy nie jest tylko, ale to tylko uwaga, na zamykanie się...
Pozdrawiam

Ale pies jest częścią świata, w czym problem?

Pies jedyny przyjaciel, to samolubstwo,zgarnięcie siebie, udawanie że nie ma długu wobec świata, za otrzymane życie. Tylko ja i pies jesteśmy ok, cóż nas może obchodzić...

Pozdrawiam serdecznie,
Miłego dnia

Nie, myślę, że jeszcze nie... mam nadzieję. Pies w innych kulturach symbolizuje śmierć, zatem koniec, kres... Znam szamana co ma w domu sześć chihuahua (cziłała), w tej kulturze cziłała jest przewodnikiem dusz, zatem niezły zaprzęg - sześć dusz na raz może przewieźć.

Że niby to już koniec, mój przyjacielu?

Ok, to zmieniam na - Kurt Vonnegut wychodzi na spacer. Dzięki, sierściucha pozdrowię. I daję link do innego dzieła kultury, do którego zrobiłem aluzję w wierszu:

https://www.youtube.com/watch?v=ZeMlQEWEg2Q

...i bardzo dobrze. Tym bardziej, że napisał "Kocią kołyskę", a to już zmyłka całkowita.