Portal Poemax jest prowadzony we współpracy ze stowarzyszeniem Salon Literacki

 
 jest takie drzewo
 ponoć w każdym z nas
 które wrasta w krwioobieg
 owocami syci wnętrze
 dociera do kory mózgowej
 liście szumią w uchu

 ptaki wiją gniazda w konarach
 rano budzą myśl z uśpienia
 kości skrzypią przy podmuchach
 żywica spływa na serce
 zlepia co trzeba

 gdzieś tak na jesień
 dziwnym trafem zrzuca liście
 szukamy książki z dendrologii
 nie słyszymy dobrej rady
 nie pamiętamy o drwalach

 takie drzewo podpowiada
 jak kochać lub nienawidzić
 jak szukać by nie znaleźć
 jak żyć i umierać
 nie chce poklasku
 dlatego warto o nim pomilczeć


Ilość odsłon: 540

Komentarze

marzec 17, 2024 22:22

O - zupełnie opacznie zapamiętałem sens wiersza W.Sz. - ale to też ciekawa koncepcja :)

marzec 17, 2024 22:17

Mnie się podoba ta dendrologia wnętrza - przynajmniej jest się czego trzymać. Jeśli dobrze pamiętam Szymborska napisała podobny wiersz, tyle że zamiast drzewa posłużyła się cebulą...

marzec 17, 2024 22:14

dusza drzewem? Celtowie nawet określali która jakim