Leszku, nie da się ukryć, że autor bazuje na podobieństwach fizycznych - słuszna uwaga;
meszuge, piękna analiza; kompleksowa recenzja wiersza to już zapomniana sztuka krytyki. Podejście podobne jak kiedyś K.Samsela.
Dziękuję wam

Drzewo jako symbol życia, życia w zgodzie z naturą.
Wzajemne przenikanie się ludzkiego życia, przemijania z życiem drzewa i odwrotnie. Podobne zachowania, odczucia a nawet bolączki (,,kości skrzypią").
Personifikacja z animizacją tak to się chyba fachowo nazywa:)
Duży plus za humor: "szukamy książki z dendrologii/ nie słyszymy dobrej rady/ nie pamiętamy o drwalach";)

"takie drzewo podpowiada..." - intuicja ale i wnętrze, nasz rodowód (drzewo genealogiczne)

Na pewno warto się zadumać...

Mi się kojarzy z drzewem sieć naczyń krwionośnych.
Jakby nie patrzeć to dobre porównanie

Anita, Irek, dzięki za zaglądnięcie. Pomysł przyszedł mi od czapy pewnego wieczora... Z tą cebulą Szymborskiej muszę sprawdzić.

O - zupełnie opacznie zapamiętałem sens wiersza W.Sz. - ale to też ciekawa koncepcja :)

Mnie się podoba ta dendrologia wnętrza - przynajmniej jest się czego trzymać. Jeśli dobrze pamiętam Szymborska napisała podobny wiersz, tyle że zamiast drzewa posłużyła się cebulą...

dusza drzewem? Celtowie nawet określali która jakim