Portal Poemax jest prowadzony we współpracy ze stowarzyszeniem Salon Literacki

 
 jest takie drzewo
 ponoć w każdym z nas
 które wrasta w krwioobieg
 owocami syci wnętrze
 dociera do kory mózgowej
 liście szumią w uchu

 ptaki wiją gniazda w konarach
 rano budzą myśl z uśpienia
 kości skrzypią przy podmuchach
 żywica spływa na serce
 zlepia co trzeba

 gdzieś tak na jesień
 dziwnym trafem zrzuca liście
 szukamy książki z dendrologii
 nie słyszymy dobrej rady
 nie pamiętamy o drwalach

 takie drzewo podpowiada
 jak kochać lub nienawidzić
 jak szukać by nie znaleźć
 jak żyć i umierać
 nie chce poklasku
 dlatego warto o nim pomilczeć


Ilość odsłon: 539

Komentarze

lipiec 12, 2024 09:00

Gudmundur - a przeczytaj, pomijając pierwszą
wiersz nic nie traci, a zyskuje

lipiec 11, 2024 23:06


Jakoś nie tym razem Xlax. Tzn budzi się refleksja, ale...
wrasta, syci, dociera... szumią, wiją, budzą, skrzypią... spływa, zlepia, zrzuca... dla mnie za bogato. Pozdro.

lipiec 11, 2024 21:39

grzybowa, xlax!

'jest takie drzewo
ponoć w każdym z nas
które wrasta w krwioobieg
owocami syci wnętrze
dociera do kory mózgowej
liście szumią w uchu'

koleżanka, grzybowa ( witaj ) twierdzi;
'pierwsza zwrotka całkiem do kosza' —
xlax! Ja natomiast, bardzo sobie chwalę tę zwrotkę, która nie tylko ociera się o prawdę poprzez słowo ' ponoć ', ale informuje czytelnika o skali wiary, jaka mieści się pomiędzy granicami ateizmu i czymś wybrakowanym stają się formą pytań, przed człowiekiem rodząc wciąż niewiadome, np?
Gdzie jest? Dla jednych w słowie 'ponoć', a dla innych nie! Proste jest złożone w środku.

A reszta wiersza do samego końca jest czytelna, dla mnie to dobra całość!

Pozdrawiam

lipiec 11, 2024 20:20

no i z pomyłką wersja buddo mi poszła
miało być tak

ptak wije gniazdo w koronach
żywica zlepia co trzeba
milczeć - warto czy wartko
przytknąć siekierę do drzewa
brak słów o drwalach na stronach

lipiec 11, 2024 20:19

Pierwsza zwrotka całkiem do kosza.

a resztę bym cięła rozplotła, wytrzepała i ułożyła pozostałość na obraz i podobieństwo

4u wersja nieco buffo:


ptak wije gniazdo w koronach
żywica zlepia co trzeba
milczeć - warto czy wartko
przytknąć siekierę do drzewa
i słów o drwalach na stronach



lipiec 11, 2024 15:37

Chyba mam coś z dendrofila, bo bardzo lubię takie drzewne (nie mylić z drewnianymi) metafory ;) Piękne.

marzec 19, 2024 18:15

Leszku, nie da się ukryć, że autor bazuje na podobieństwach fizycznych - słuszna uwaga;
meszuge, piękna analiza; kompleksowa recenzja wiersza to już zapomniana sztuka krytyki. Podejście podobne jak kiedyś K.Samsela.
Dziękuję wam

marzec 19, 2024 14:23

Drzewo jako symbol życia, życia w zgodzie z naturą.
Wzajemne przenikanie się ludzkiego życia, przemijania z życiem drzewa i odwrotnie. Podobne zachowania, odczucia a nawet bolączki (,,kości skrzypią").
Personifikacja z animizacją tak to się chyba fachowo nazywa:)
Duży plus za humor: "szukamy książki z dendrologii/ nie słyszymy dobrej rady/ nie pamiętamy o drwalach";)

"takie drzewo podpowiada..." - intuicja ale i wnętrze, nasz rodowód (drzewo genealogiczne)

Na pewno warto się zadumać...

marzec 19, 2024 13:39

Mi się kojarzy z drzewem sieć naczyń krwionośnych.
Jakby nie patrzeć to dobre porównanie

marzec 18, 2024 21:57

Anita, Irek, dzięki za zaglądnięcie. Pomysł przyszedł mi od czapy pewnego wieczora... Z tą cebulą Szymborskiej muszę sprawdzić.