prometeusz
wspomnienie
powiedz
gdzie można się ukryć
przed oczami przodków
tajemnice same przemawiają do mnie
o nich mówi się tylko wieczorami
przy ognisku wśród przyjaciół
których dokładnie nie znamy
wtedy
tak jak psy pozostawione nocą na pożarcie przez wilki
czujemy ten moment
jaki przychodzi z zwątpieniem w swoją osobowość
jeśli mnie nie pamiętasz
moje ciało spłonie jak wyschnięta ściółka
dla obietnicy mogę otworzyć się na oczach wszystkich ludzi
jest to niemożliwe bo każdy i tak widzi tylko żar wokół siebie
pamiętasz zagajnik w którym próbowaliśmy zbierać jagody
do wiklinowego koszyczka
wyrośliśmy na prawdziwym runie leśnym
nie mogę znaleźć tego smaku
bo przecież deser jest tylko krótką chwilą
jaka zapada w naszych zmysłach i tam pozostaje
jednak nie można jej trzymać przy sobie na zawsze
o tym wszystkim można tylko powspominać
gdzieś mi to umknęło
przepadło jak młodość
tak jak młodość tych o których zapomnieliśmy
bo jesteśmy identyczni urokliwi jednej chwili
chwili zapomnienia
jednak teraz
ich młodość którą noszę w sercu
pamiętliwie i ckliwie tak jak ciebie
wystarcza mi aby cię poruszyć
obojętnie gdzie jesteś i gdzie byś nie była
to moja pamięć odzywa się w zamkniętym kręgu wspomnień
Komentarze
The Meanest Cat
kwiecień 25, 2024 10:41
Wiersz ma potencjał, ale: primo - jest przegadany, myśl czytelnika nie może przez niego przebrnąć swobodnie, gubi się po drodze w natłoku słów. Secundo - dobrze byłoby z niego pousuwać różne tandentne, sentymentalne zapychacze, w stylu "zwątpienie w swoją osobowość", "chwile zapomnienia", "noszę w sercu pamiętliwie i ckliwie", itp. Tertio - mnie patosu - "moje ciało spłonie" - to jest tak przerysowane, że aż śmieszy, zamiast wzruszać. Quarto - lepiej jak najmniej wciskać czytelnikowi przemyśleń banalnych i oczywistych, w stylu "deser jest tylko krótką chwilą", "każdy i tak widzi tylko żar"... - taka filozofia truizmów jest wrogiem poezji.
Warto się skupić na obrazach i jak najwięcej przemawiać konkretami - jedzenie jagód jako zbliżenie kochanków ma wymiar niemal archetypu (obecne np. w twórczości ludowej od wieków), to może być dobry punkt wyjścia, tylko bez kopiowania utartych wzorców.
Pozdrawiam,
The Meanest Cat.
Mister D.
kwiecień 22, 2024 23:57
dla obietnicy mogę otworzyć się na oczach wszystkich ludzi
jest to niemożliwe bo każdy i tak widzi tylko żar wokół siebie
- mi tylko te dwa wersy się podobają.
Leszek.J
kwiecień 22, 2024 19:23
Tytuł skrojony pod treść, nie czepiam się szczegółów, przyjmuję wszystko jak leci...
x l a x
kwiecień 21, 2024 21:42
Dobre by to było, gdybyś trochę odchudził tekst. Masz tendencje do przegadania, a w tym temacie przydałoby się trochę ascezy słowa (zaćma wspomnień, pomruk zwątpienia - po co ta pseudoliryka). Warto przemyśleć każdy wers, bo temat ważny.