Autor ma mnóstwo opcji:
a) — trzymać się zdań złożonych, pod warunkiem zachowania wątku w całości, tego tu brakuje: nie ma wiązania;

'Stworzenia z niestworzonych historii okupują krainy utopii
uzurpując sens. Przebudźmy się, przechodząc pojęcie
skupmy jednak lepiej w diakrytycznych znakach, niech akcent
padnie jak krótki, letni cień. Zdecydowanie'

Stworzenia okupują krainę, niestworzonej historii utopii
podstawą diakrytyki, znakami przez pojęcie nie pragnie zrozumieć;
co uzurpuje, tu sens? Jedynie w krótkim cieniu brak zdecydowania

(nie piszę, że to poprawne jest, a sam zamysł się liczy!)

b) — warto zdecydować, musi autor, jaka forma do treści wiersza jest w sam raz, byle była składniowo czytelna;
tutaj warto poddać ją liftingowi, bo sam temat mnie zaciekawił, który zresztą sam analizuję pod kątem znaków diakrytycznych, pojawiających się podczas ceremonii otwarcia (Francja)

c) — Badaj swój język!

pozdrawiam!

"skupmy jednak lepiej w diakrytycznych znakach" - to jakiś dialekt? Reszta też nie przemyślana. Buduj proste zdania z czytelnym przekazem i poprawne stylistycznie. I bez chęci szokowania czytelnika typu "lewiatan (...) zaciąży nasieniem" - bzdet/wata słowna.

… nie lubię takiego stylu pisania; bo jest jak ciasny warkocz Maryny - nie kończy się, nie ma w nim miejsca na oddech czytelnika ; jesteśmy „ zapaplani” dopowiedzeniami; tajemnicy/ sztuki - brak.


Podoba mi się jedynie : akcent na letni cień.

Początek to patos: Piekielne zabawy. Od czekoladowego penisa spuściłeś powietrze i jest lepiej. No widzisz :) Penis pomogł.