meszuge, i o to mi właśnie chodziło. Takie rzeczy trzeba czytać ostrożnie ;-)

Dla mnie jest to wiersz o ,,zapominaniu siebie'' i pozornym ratowaniu tego, co jeszcze się pamięta. ( Alzheimer, demencja ?)
Udało Ci się pokazać uczucie niepewności, niepokoju, niezgody, strachu... niczym u Hitchocka...aż chciałoby się powiedzieć: ,,Nie czytajcie tego przed snem"

Good night;)

Marku, gra słów robi swoje, zwłaszcza w słowie 'zdjęcie'

Ze zdjęcia przez zdjęcie, pamięcią wspominamy.

To miałem na myśli.

Pozdrawiam cię

Ależ proszę.
Uważam, że dobrze czytać jest tak samo ważną sztuką jak dobrze pisać.

Jeszcze tytuł "zapętlenie". Otwiera drzwi do interpretacji torem:
zdjęcie jako obraz siebie,
rozdzieranie jako rozsypywanie się, upadek
na ziemię, która jednak zatrzymuje, utrzymuje wszystko,
składanie, zbieranie się z kawałków,
"trzymam coś w palcach" - coś z czego ulepię się na nowo

dobrej nocy :)

Anita, twoja interpretacja trafiona w dychę - to mniej-więcej chciałem przekazać, tylko nie liczyłem, że ktoś odgadnie przekaz. Dziękuję.

dla mnie to obserwacja własnych dłoni, siedząc na ławce. i opowieść o czymś więcej, oczywiście, gdzieś w tle i domyśle.
w pierwszej zwrotce dłonie drżą, "zamazany obraz" może wynikać z tego, że patrzę przez łzy.
w drugiej dłonie drą zdjęcie. "zatrzymanie przez ziemię" jest tu ciekawe. podarte kawałki nie spadają zwyczajnie, ale zostają ocalone.
potem, spokojne już dłonie składają resztki ze zdjęcia w stertkę, to "coś w palcach". kiedyś to było coś (ktoś) więcej, ale "to już nie ja".
wszystko płynie, dalej "siedzę na ławce".

o przemijaniu, uniesieniu, żalu, ukojeniu. to może być staruszek, który przestał rozpoznawać siebie. a może dziewczyna, która podarła portret ze swą miłością, zrobiony na tej samej ławce, na której właśnie siedzi i z nienawiścią i bólem się z nią żegna. różnie to może być.

pozdrawiam :)

Malino, tę zmianę wszystkich z czasem nie można skwitować "i dobrze", ale czasem nie mamy wpływu. Ja jestem przeciwny. Gudmundur, to niby o zdjęciu, ale nie tak do końca ;-)

Z naciskiem na zdjęcie.
Twój wiersz pokazuje to w dobrej odsłonie!

Pozdrawiam

Trochę przerażająca wizja, ale wiersz bardzo udany. W sumie wszyscy się zmieniamy z czasem. I dobrze. Pozdrawiam

Dziękuję za pozytywne reakcje.