Ach, zapomniałam napisać jeszcze o symbolice rzeki, pisałam to oczywiście jednym tchem, ale podświadomość często podrzuca dobre skojarzenia, i w tym przypadku rzeka jest silnym archetypem, stąd nie wymieniłabym jej na nic innego.

Dziękuję Wam za żywy odbiór tego tekstu i komentarze. Publikując wiersz tutaj zastanawiałam się czy nie jest on jednak zbyt trywialny, oczywisty. Myślę, jednak, co pokazują Wasze komentarze, że przeciwnie, daje pole do głębszej refleksji, również dla mnie samej.

Xlax, gdybym napisała "przynosi niepokój" nie byłoby tego efektu, który chciałam osiągnąć. Tam jest niepokój ale wyrażony "niewprost", nawet wzmocniony poprzez zwielokrotnienie wypowiedzi, w formie mantry (dziękuję Sąsiadko, za to spostrzeżenie :)) .

Tytułu faktycznie nie umiem wymyślić, cokolwiek bym napisała, niepotrzebnie by puentowało czy dopowiadało, a tak właśnie ma się kończyć ten tekst Agnieszko, jakby bez wyjaśnienia. Takie teksty wchodzą w dialog z duszą, a przynajmniej tego bym oczekiwała.

Dziękuję Marku, Pawle, Majowo ;), Davidzie i Sąsiadko. Pozdrawiam serdecznie

Albo odwróćcie oczy* - to zamiast dotykajcie.
Lena dziękuję Ci za ten tekst. Troche z nim porozmawiałam trochę z nim się pobiłam :)

Tkaczyszyn Dycki* sorry za błędy.

Ja bym to inaczej zapisala w ogóle. Czy rzeki spływające do mórz są "nieubłagane"? To zjawisko naturalne no rzeki spływają do mórz i maja się dobrze.
Wiec nie wiem skąd to "nieubłagane". Z ogrodami dobre porównanie i tyle.
Lens zauważyłam lubi mantrować. Dwa razy fraza przepraszam za słowo "pospolita i banalna" jak kocham cie to o jedno kocham za dużo. Tkaczyszyn Duszyński jest mistrzem w mantrach i tego się trzymajmy. Tutaj można by inaczej to kocham cie sformułować.
Za szybkie też zakończenie. Piekne uczucie i nagle gaśnie jak iskra. Jakiś bym tu element wprowadziła. Tekst jest dość niespojny. Ten tekst tak do mnie mówi tak przemawia autorka:) -
Oto jest wiersz który napisalam z miłosci i o niej. Wiersz niespójny. Trudno o tym pisać o miłości dlatego wszelkie luki w tym niespójnym wierszu wypełnia drżenie moich dłoni. Oto dowód. Bierzcie i dotykajcie albo pochłaniajcie wzrokiem :)

Serdeczności Lenko :)

...a jak go zatytułować? ..."kocham cię"?
__nie - no, przekaz jest tak jasny, że brak tytułu jest tu wręcz programowy....... jest git

...czytałosię

Koniecznie tytuł, bo jakoś tak nijako... ;-)

Trywialnie pomyślałam, że miłość jak jarzeniówka - świeci, mruga i gaśnie. To mruganie jest irytujące.
Tekst bardzo ładny. Delikatny a wyrazisty.
Pozdrawiam

A ja nie mam uwag. Ładnie i lirycznie.

Ja bym jednak dał "przynosi niepokój". You know what I mean. Ciao.