Pawle, a ja dopiero teraz zobaczyłam, że zostawiłeś tu komentarz. Dziękuję. Bardzo cieszę się, że spodobał Ci się wiersz. Tym bardziej, że to mój "najświeższy", więc może to znak, że idzie ku dobremu i warsztat się podciąga.

Pozdrowienia.

Po przeczytaniu najnowszego, wróciłem jeszcze do tego wiersza, żeby napisać, że jest piękny. Zaglądałem do niego już kilka razy od czasu publikacji, ale wcześniej nie zastawiłem żadnego śladu...

Pozdrawiam!

3x dzięki, Piotrze. :)

"3 x TAK!"...;)
pozdrawiam
Piotr

Yyy... Maracas*

Widać pora mi nie służy. ;)

Macaras, dzięki wielkie. :)

Dziwna, mi również miło, że zajrzałaś.

Imre, zatrzymałam się chwilę przy Twojej interpretacji, bo wydała mi się ciekawa i nieoczywista. Dziękuję.

Pozdrawiam serdecznie.

Dobry tekst. Następny nie, ale ten tak. Godny nominacji.

Bardzo mi się podoba.
Wydaje mi się bardzo bliski.
Tematyka jaką uwielbiam.
A i technicznie nie dostrzegam żadnego kulejącego miejsca.
Miło było poczytać.
Pozdrawiam.

Z przyjemnością przeczytałem i ten wiersz.

Tu sporo emocji ciemnych myśli... choć nie są one złe, raczej małej wiary. To tak jakby opowieść była ukryta w głębokich kanałach, bezpiecznych od wrogich działań i tylko kilka otworów we włazie dawało światło J nadzieję. Odczuwam stratę. Stratę możliwości odejścia w lepszy świat bez płaczu i kurzu na ustach. Peel jednak zostaje doznając porażki swoich ideałów. Ideałów wolności i pokoju. Szkło pęka. Można już tylko uciekać... W stronę spragnionej ziemi...

Dziękuję za możliwość poczytania

Pozdrawiam serdecznie

Ryszelie, cieszę się, że zwróciłeś uwagę na "bomby", o których nie chciałam tu mówić dosłownie. Wolałam by rozbrzmiewały gdzieś w tle, po prostu jako symbol czegoś niespodziewanego, a zarazem nieuniknionego. Dobrze, że je dosłyszałeś.

Dziękuję za ślad.

Pozdrawiam! :)