Miło mi. :)

Pozdrowienia!

No to doprecyzuję, żeby nie było wątpliwości: oczywiście, że bardzo dobrze :)

Dzięki, Pawle.

Niezależnie od tego, czy bardzo dobrze, czy bardzo źle. ;)

Bardzo.

Mgiełko, staram się. Dziękuję za docenienie. :)

Tomku, dzięki. :)

Byłem tu kilka razy. I nadal nie wiem, co napisać. Dobry kawał wiersza? Na pewno smutny, na pewno dobrze się czyta.
Pozdrawiam.

Twoje wiersze są o czymś :-) widać że kawał duszy w nie wkładasz :-)

Davidzie, Tetu, korzystam z podpowiedzi i dziękuję.

Mgiełki, miło, że zaglądasz i zostawiasz ślad. :)

Serdeczne pozdrowienia!

Potrafisz zaciekawić Domestico, już sam tytuł mnie tutaj przyciągnął.
Czytam i wyobrażam sobie pod lir, który wspomnieniami wraca do przeszłości, do nieistniejących miejsc. 6 wers świetnie do tego nawiązuje. Miejsca nie oddychają. Peel cierpi przeżywając za każdym razem tak samo ogromną stratę. Pierwszy wers sugeruje spóźnienie.
Czyżby bohater nie zdążył się pożegnać?
Wzruszający wiersz, pełen dwuznaczności. Udało Ci się bowiem przemycić motyw śmierci na różne sposoby. " Cichną kosy jakby... Zresztą o życie też się tutaj rozchodzi. Co do imiesłowu David ma rację. Zdecydowanie lepiej się czyta z czasownikiem. "Kazały" brzmi ok. Dziękuję za przyjemność obcowania z wierszem, pozdrawiam.

Nie mam uwag :-) dla mnie
Cudo! :-)