Portal Poemax jest prowadzony we współpracy ze stowarzyszeniem Salon Literacki

w  tym  przekroju  gdzie nikt nie zagląda

mówiłaś ze najlepiej podpatrywać ludzi z dachu za kominem

przyklejeni do smoły jak wróble

zaglądaliśmy w okna

tam gdzie znów gruba kobieta

otwarła garderobę pachnącą łajnem i moliną

tysiąc kochanków kryło się w tiulach

i bladych nocą kwiatach sukni

na pierwszym gdzie dwa ogniki papierosów

malowały opowieści w ciemności

został tylko jeden już nie rysuje serc nad balkonem

od szczytu  piętro niżej żarówka znowu drga

bezzębny komik  spróbuje stanąć na głowie

ten sam spektakl jak co dzień przed całym miastem


a na parapecie pod rynną od lat mieszka ciemność

w przewróconej doniczce dziurą na dnie

pokazuje środek  wszechświata

Ilość odsłon: 1058

Komentarze

sierpień 14, 2017 09:15

Mimo że tekst ma trochę podniosły styl to i tak jest dobry. Podoba mi się :)

sierpień 13, 2017 21:51

Smoła również by sugerowała piekło jak i komik próbujący stanąć na głowie- czyli może właśnie tak jak trzeba. Ci ludzie próbują być szczęśliwi, ale z marnym skutkiem, wszystko jakby skazane na porażkę. Smutny wiersz.

sierpień 13, 2017 21:48

Bardzo to ładne i niewymuszone. Mi się kojarzy jakby z tego dachu było oglądane piekło, ci ludzie żyją w piekle. Może to Raj Utracony, ta odwrócona doniczka- może po jej drugiej stronie rośnie Drzewo. Odwrócony świat, takie skojarzenia mam. Niezależnie od tego wiersz bardzo piękny.

sierpień 13, 2017 07:20

Ma to swój mastrój, choć podglądanie jest niegrzeczne. Oczywiście, żaruję. Tutaj widzę to trochę tak, jakby ta para na dachu "widziała" samych siebie podczas różnych, przyszłych etapów życia. Pewnie gadam od rzeczy ;)
Ale ciepło pozdrawiam i jestem na tak.

Konto usunięte

2-4

sierpień 13, 2017 07:05

końcówka mi się nie klei. ta doniczka w Wszechświatem. reszta ciekawa.
Pozdrawiam.

sierpień 12, 2017 16:34

fajny styl, treść też ciekawe, skojarzyło mi się z pewnym filmem, chociaż u ciebie trochę inne ujęcie tematu, co jest na plus.Podoba się.