Nie wiem, o jakim Marku mówicie (może ten, co się tłucze po piekle). Ja natomiast powiem tylko, że wróciłaś Lucyno do stanu egzaltacji (czyli wszystko po staremu ;-) Jedynie pierwsza strofoida strawna, potem to już bicie starej metaforycznie piany. Jakiś taki nadczynnościowy, rozwleczony... Pozdrówka

Marek mnie atakuje! Od zawsze! :)))

i ma rację:)

ale nie do końca ;)

mogę to udowodnić:)!

zALOGOWAŁAM SIĘ I PATRZĘ o wystarczy guziczek nacisnąć. Działa! Dzięki Ci Panie! Pisze się wtedy tak jak się pisze. :)))

Tak na kolanie:

Dziecko w sobie kołyszesz,
kołyszesz z nim cały świat.
Cichniesz, bo chcesz usłyszeć
ból matki z minionych lat.

Wyrażnie widzisz jej życie,
skrzydła nad tobą rozwarte,
ty przędziesz tą samą nicią,
ty życia przejmujesz wartę.

Obie nad nocą schylone,
jak jedno drzewo i cień,
to samo światło w was płonie,
choć w inny, odległy dzień.

Pozdrawiam.

Marek przyjdzie i obroni ;)

nie umiem tego skrócić
wywaliłbym wszystko poza:

"kiedy kołyszesz dziecko
odkrywasz życie swojej matki".

i tak uciekłam

jaka, jaki,, kiedy, ona O,N,A, za dużo,,, chociaż każdy ma to co uważa (*+*)

***

kiedy kołyszesz dziecko
odkrywasz życie swojej matki
obie nad nocą pochylone
to jedno drzewo jeden cień
i płonie w tobie ciepłe światło
tak jak płonęło kiedyś

w niej

ok. uciekam.