Brak poczucia humoru jest niekiedy nie lada utrapieniem. Na szczęście nie dla mnie. A co z tym niefortunnym wersem?

M a r s, wyśmiać można wszystko. Dziękuję za odwiedziny i komentarz.
Pozdrawiam ;)

"przynosiłam w zębach najtłustsze kije" - jeden wers i potrafi zrujnować dobre wrażenie i jako takie wyobrażenie o podmiocie lirycznym. Teraz będę się zastanawiał, czy to wiersz o człowieku, czy o psie... ;-)

Hm, wresja ciekawa, wezmę ją pod uwagę w ewentualnych zmianach, które i tak by nadeszły. Dziękuję, że poświęciłeś czas, jest mi i miło z tego powodu ;) Nie zgadzam się z reglamentacją - nie te czasy, limitowanie brzmi współcześnie. Wydaje mi się, że w Twojej wersji jest mniej skojarzeń z uzależnieniem (od czasu), ale muszę całość na spokojnie przetrawić.
Pozdrawiam ciepło ;)

zostało mi pół szklanki czasu

gdzie go teraz kupić

zalegam w lombardzie

bliskich wymieniłam

choć syn miał być bezzwrotny




prosiłam u sąsiadów

przynosząc w zębach tłuste kije




grzybieję za lodówką

bez zasilania i bez gazu

zbieram deszczówkę

żeby co rano się przeżegnać

ale wiara też jest reglamentowana




ze szklanki owiniętej folią czas wciąż paruje

grube dno stwarza te swoje pozory

to przez nie tyle piję




wczoraj ktoś dobijał się do drzwi

nie zapłacę

nie otwieram nikomu

już nie mam na to czasu




- tak sobie pozwoliłem poskracać i pokombinować ... wcześniej wyglądało jak wyliczanka czynności - z nieznośnym "łam", co chwila ... a w ogóle są tu ciekawe momenty warte wyróżnienia ...

Doroto, Joanno, cieszę się, że spodobał Wam się tekst.
Pozdrawiam ciepło ;)

Świetnie,
ode mnie tyle :)

Pozdrawiam

bardzo mi się podoba! po prostu...dobry pomysł i wykonanie :) pozdrawiam

Dziękuję, Toya. Tak chciałam za wszelką cenę "nie wprost", że przekombinowałam ;))
Pozdrowiecka M

Maleszo - "ale wiara też jest limitowana" - pozwoliłam sobie trochę zmienić ten fragment. Łatwiej się czyta. Płynniej.

A tak poza tym... świetny utwór. Gratuluję:)