pierwsza strofa śliczna, chociaż dłoń jest, z racji kształtu, taką naturalną kołyską, więc bardziej pasuje "w dłoni", a nawet "w dłoniach" niż "na dłoni", ale wiadomo - licentia poetica.

nawiasu bym się pozbyła, zwłaszcza, że "wszechmoc" ma tutaj niewiele na rzeczy,
a to się ładnie układa samo:

jest dobry
zabiera moje złe myśli
więc jestem taka lekka, taka lekka...


takie to zawsze pełne uroku, bo promykiem słońca warkocz związała, to łyknęła rosy kropelkę i frrrrr - poleciała

i zostawia czytelnika w tiulach, które okazują się zwykła watą, nawet nie cukrową. szkoda

a idealnie by było, gdyby ten tiul miał podszewkę.
da się tak?


Dorota Chróścielewska - polecam!

Cudnie by było, Aid, dotknąć i być tak blisko!
A znasz prace Olgi Bukowskiej? Uważam, że są "moje", ona maluje to, czego ja nie umiem powiedzieć. Moim marzeniem jest, żeby kiedyś było na odwrót:)
No i odkryłeś mi nowy obraz puenty. Podoba mi się:)! A wiesz, że ja tu jestem szefem :))) Z nowym widzeniem, puenta niewinna, staje się puentą z podszewką :))) A zimno! :)

przepraszam, czy Ty przypadkiem nie wybierasz sie do Londynu? w przyszlym roku bedzie wystawa o Rodinie w British Museum.
ale! ab ovo: Bukowska, to znajoma, fajny motyw - doswiadczenie Boga w drugiej osobie, takie to levinassowskie.
nie podoba mi sie puenta, choc chyba wiem, co chcialas wyrazic - widze smierc i portret trumienny
pozdrawiam

Imre, jak Ty przychodzisz, to się robi jakoś tak pięknie jasno i ciepło. Dziękuję Ci serdecznie za ten wzruszający komentarz!

Po przeczytaniu mam wrażenie, że Bóg mieszka nie tylko w usmiechach ale w cierpieniu. Tam gdzie wydaje się że mieszka beznadzieja.

Tu w tych oczach miesza się cierpienie z nadzieją.
Dostrzec tą nadzieję i trzymać za rękę w czasie drogi potrafią tylko nadludcy opiekunowie

Trochę pewnie poza wierszem (jak często) ale takie mam tu myśli

Pozdrawiam serdecznie

Kto to widział mruczeć nosem! No kto? :)))
Dzięki Maksymilianie za wizytę:)

Lucykno, piękna rzeźba i rzeczywiście koresponduje z tekstem. Ale ja bym pomarudził i pomruczał nosem, że troszkę zbyt banalnie. A piszę tak, bo wiem, że potrafisz.
Pozdrawiam ciepło :)

Zapraszam :) Dodałam obrazek.

Cześć Leszku! Nie obawiaj się mojego Boga, jest dokładnie taki w jakiego wierzę. Kochany!

Bóg ma to do siebie że może być wymyślany, wybierany i przyjmuję to ze stoickim spokojem.Raczej nie grzmi.
Pozdrawiam