Portal Poemax jest prowadzony we współpracy ze stowarzyszeniem Salon Literacki

Kołyszesz siwą głową
i posyłasz sen zamknięty w metaforze:
naprawiam sieci, tkam nowe i pruję.

Kolejna kawa
rozprasza nocne zamroczenie.
W szczelinie krtani pozostała cisza
wciąż działająca na wyobraźnię.

Jestem tkaczem zwyczajnych słów,
słyszę ich lekki oddech,
który nie mieści się w rogu Amaltei.

Bezbronne - zostawią garść popiołu.
Ilość odsłon: 2397

Komentarze

grudzień 31, 2017 11:30

Moim zdaniem, to nie jest gorzki wiersz -:) -
Dużo emocji w tym wierszu.( mam mieszane odczucia)
A co do przysłowia - czasami zaglądamy do przeszłości ( tej dziecięcej -czysta karta ) i wiążemy ją w warkocz z teraźniejszością.
Jeszcze raz pozdrawiam i
Szczęśliwego Nowego Roku!

grudzień 30, 2017 20:33

Dziękuję i również...
samego dobrego :)

Konto usunięte

2-4

grudzień 30, 2017 20:02

Jeszcze raz bardzo dziękuję :-) wszystkiego dobrego w tym nadchodzącym Nowym Roku :-) buziaki :-*

Ada

2-42-42-42-42-42-42-4

grudzień 30, 2017 19:53

Mgła - nawet trochę zazdrościłam, bo pięknie wprowadza w Twoją poetykę

Konto usunięte

2-4

grudzień 30, 2017 19:50

Pomyślałam że ten awatar idealnie do mnie pasuje :-)

Ada

2-42-42-42-42-42-42-4

grudzień 30, 2017 19:36

mgiełko w pięknym awatarze - dziękuję:)

Ada

2-42-42-42-42-42-42-4

grudzień 30, 2017 19:35

Joanno - dziękuję za uśmiech i dobrego roku życzę:)

grudzień 29, 2017 21:55

Ładnie,
mi się bardzo podoba!

Takie zwyczajne (a jakże lekkie) tkanie w rogu obfitości (wśród prawdziwych poetów)
"Bezbronne - zostawią garść popiołu" - to jest cudne!


Tak odbieram, takie jest moje czytanie

Pozdrawiam :)

Konto usunięte

2-4

grudzień 29, 2017 20:09

Z przyjemnością przeczytałam :-) pozdrawiam serdecznie :-),

Ada

2-42-42-42-42-42-42-4

grudzień 29, 2017 19:50

Lena,
tak, niepotrzebnie kołuję. Wiem i staram się od tego odejść - dziękuję i pozdrawiam:)