Wczoraj czytałam Twój i Doroty wiersz :-) wrociłam bo do mnie "gadają":-)

Maks... Liczyłam na Ciebie. W końcu tyle moich komentarzy pod Twoimi wierszami nie mogło pójść na marne. :) oczywiście żartuję, cieszę się ze wszystkich komentarzy.
Mars, chyba skorzystam z podpowiedzi.
Mandarynki, czasem piszę takim podniosłym stylem, to u mnie nawraca od wielu lat i jest pokłosiem zaczytywania się w Biblii. Jeśli przyjąć, że próbuję pisać w różny sposób, to może można przełknąć taką formę raz na jakiś czas. Tak myślę.

Pozdrawiam Was serdecznie

Biorę. Fajny kolor czcionki. ;-)

biały papier oszronionej ziemi, nie za dużo metafor ? trochę zbyt barokowo jest momentami , jak na mój gust, ale do momentu " zapragniesz schronić się we mnie" jest nawet ok, potem w kółko to samo wyrażone na wiele sposobów, choć ładne te ozdobniki.

leno...bardzo mi się podoba...bez zmiany szyku :) ale fakt...faceci są z marsa ,,,dlatego doszukują sie banana w bananie :) pozdrawiam

Zmieniłbym szyk w "wesel zabrzmią pęknięte dzwony" oraz dał "jak ręce w akcie czułości". I będzie wrażliwie ;-) pozdrówka

Wasza kobieca katedra czułości i wrażliwości -:)

Ostatnia strofa najpiękniejsza ! ;) Oczywiście cały wiersz piękny, ale ostatnia...
pozdrawiam

Lena
Dużo emocji w tym wierszu!!
"kiedy wzdłuż piersi podążać będą armie hunów....."
Wychodzi na to , żę Epoezjania jest dla niektórych wrotami do świata astralnego i mistycznego ( moje zdanie)
Dla mnie super!!
Pozdrawiam

Atylla zapewne by się wzruszył, a jeszcze bardziej kilka małżonek zalanych bodajże Isą podczas jego pogrzebu :)