Niekoniecznie, bo to nie jest miłość. Nie można rozkazać kochać, a tu autorka tak właśnie pisze.

Aidegaart. Trzyma się. Ustroje totalitarne i większość religii nakazują miłość ze strachu. Nakazują. W tym problem. Bo jeśli to nakaz, to z życia pozostaje nam erotyczne zauroczenie

Tomek, Zenon ma rację: to się niczego nie trzyma. Można kochać życie ze strachu? To coś, jak miłość do Hitlera. Miszmasz kompletny.

Zenon, według mnie "kochać" znaczy "dawać". - Tak to czytam. Miłość ma wiele twarzy.
"Bezinteresownie kochać" to być wolnym.
Tak po mojemu.
Pozdrawiam Ciebie i Autorkę.

"Może kiedyś bezinteresownie pokocham życie -
tak zwyczajnie, nie ze strachu".
Niech mi to ktoś wyjaśni.
Dla mnie nie trzyma się logicznie kupy.
Pozdrawiam.

hahahaha

Wyznanie nastolatki, łapanie za serce, zerowe rezonanse: dosłowny do bólu. To jest poezja emo. Szkoda.

pięknie dziekuję za poczytanie i komentarze, przesyłam Wam już "poświąteczne" życzenia radości <3

Gorzkie. Bardzo. Przypominają mi się koleżanki ze studiów, które przed trzydziestką wychodziły za mąż "z rozpaczy".
Jednak piszesz, że *tyle lat nie chciałeś być ojcem mojego dziecka. Nie "naszego", ale "mojego".
Pozdrawiam.

Całkiem nieźle. :)