Portal Poemax jest prowadzony we współpracy ze stowarzyszeniem Salon Literacki

czekałam długo i nici
drżenie przeszło za plecami

naznaczone drzewa wiedzą jak ukryć wzruszenie
nie wystarczy znać czasu i miejsca
potrzeba nieuchwytności tkwi pod korą
brzozy zrzucają biel brązowieją
trafiam tu za myślami które zostawiłam zeszłej wiosny

byłam bardziej pewna że las przetrwa
po co pniom niebo zabierać
ostatnie cętki rozrzucić na ścieżkach 


wstęp wzbroniony - 
rezerwat porąbanych drzew

















Ilość odsłon: 3772

Komentarze

maj 04, 2018 13:43

raf i trudne dzieciństwo dziękuję - wybrałam krótszą wersję.

maj 04, 2018 10:16

może : nie wystarczy wiedzieć o czasie i miejscu" :) a tak mi się podoba, smutny nieco tekst...
pozdrawiam

raf

2-22-22-22-22-22-22-2

maj 04, 2018 10:03

" nie wystarczy znać czasu i miejsca" tak czytam ten wers. Reszta jest ok... podoba się...podrawiam

raf

2-22-22-22-22-22-22-2

maj 04, 2018 10:02

" nie wystarczy znać czasu i miejsca" tak czytam ten wers. Reszta jest ok... podoba się...podrawiam

maj 04, 2018 09:33

Po zmianach. Proszę o szczere komentarze.

maj 03, 2018 21:38

Wiersz związany jest z konkretną sytuacją, nic na to nie poradzę.

Konto usunięte

2-32-32-32-3

maj 03, 2018 16:11

liczyłem na spontaniczną odpowiedź na miarę wiersza bo właściwie temat byłby fajny i zdrowy dla kreatywności

Konto usunięte

2-32-32-32-3

maj 03, 2018 16:11

liczyłem na spontaniczną odpowiedź na miarę wiersza bo właściwie temat byłby fajny i zdrowy dla kreatywności

maj 03, 2018 14:13

Jot - zwyczajnie ...trudno uchwycić obiektywem drżenie liści
Mars - Może wiesz dlaczego brzozy w dolnej części pnia brązowieją...w moim lesie...dużo zwalonych drzew...puentę zmieniłam pod presją Twojego komentarza. Pozdrawiam

Konto usunięte

2-32-32-32-3

maj 02, 2018 23:10

ja całkiem na serio, to właściwie jak te drzewa ukrywają wzruszenie?