To nie miał być osobisty wiersz, są w nim pewne uniwersalia, sęk w tym, że to co opisałam być może każdy dotkliwie przeżył. Że coś miał, utracił głupio, niekoniecznie miłość, może wiarę, nadzieję w coś. Wielu z nas ma za sobą więcej niż jeden związek albo coś co się w życiu skończyło. Ten wiersz zaczyna się pozytywnie, wszystko jest przed nami. Należy doceniać to co mamy. Nie wiem czy aż tyle zawarłam w wierszu, czy raczej tak sobie teraz dywagujemy. Ale naprawdę nie chodziło mi o pesymistyczną nutę, raczej o refleksję wprzód. Na 5 minut przed, zanim coś kolejnego się straci...

damskie rozważanie i rozterki co jest prawidłowe a co nie a ma być adekwatne w przyszłości bardziej osobisty niż pod publikę))))pozdrawiam Lena

Wiem

O tak, to blisko tego czego nie umiem nazwać w wierszu.
To wszystko stoi u moich stóp nierozpakowane. Możesz rozpakować, ale wtedy przeskakujesz do innej bajki. Albo odpakowujesz kota Schroedingera a on znika.

Nie można mieć wszystkiego naraz.
Zaraz napiszę drugą część. :)

Jest dobrze, czuję ten wiersz osobiście, mniej więcej tak: https://youtu.be/RxITI3A2KWA

Faktycznie, trochę inna, ale tak mi się napisało. Dziękuję. Pozdrawiam

Fajna puenta. Trzecia zwrotka, wg mnie, nie pasuje do reszty. Poza tym to Się podoba.
Pozdrawiam.

ale zdajesz sobie sprawę, że po rozpakowaniu z pudełka wyskoczy... wazzup doc?

Wzięłam tylko "nierozpakowane". :)

Miło mi, że byś się zastanowiła. Sam też bym się nie spieszył, bo to w końcu cudzy punkt słyszenia.

Milo