Telepatia? właśnie kiedy czytałam Twoją drugą część „Starca” gong oznajmił, że mam komentarz
Dawidzie, tak
byłam szczęśliwym dzieckiem
stąd ta dedykacja i ukłony w stronę mojego (już nieżyjącego) Ojca.
Dziękuję za zrozumienie i piękny komentarz.

Pozdrawiam

Joanno

Bardzo nostalgiczny tekst i (mam nadzieję) autobiograficzny. Mam taką nadzieję, bo z tego wiersza bije prawdziwa radość małego dziecka. Sądzę, że niejedna osoba (w tym ja) mogłaby podać Twój wiersz jako definicję szczęścia.

Życzę Ci wszystkiego dobrego! Niech Twoje "lato" trwało jak najdłużej!

Pozdrawiam!

i ja dziękuję

i życzę Wam aby "lato" w dni powszednie, środku tygodnia, w styczniu
a trwało

pozdrawiam

Bardzo ładnie napisane Joasiu. Ta puenta jest smutna. Dla mnie-osobista. Czasem w piątek już kończy się lato gdy syn przypomni sobie że po niedzieli wraca tydzień pracy... takie życie...

Pozdrawiam i dziękuję :)

Ronin, dziękuję.
Taki był zamiar
Pozdrawiam

Sentymentalnie u Ciebie.:)

Krytyku, nie rozumiem dlaczego znak zapytania
ale odpowiadam: na pewno!
Pozdrawiam

Gdy rodzic odpowiedzialny, miło się wspomina ?

Dahida, bardzo Ci dziękuję - oczywiście.
Pozdrawiam

Tomku, dobrze zakładasz. Dziękuję i pozdrawiam.
Koniczynko, mylisz pojęcia. Nasz szanowny pan profesor oczywiście wiele mówił o tym jak bardzo nie zgadza się z nazewnictwem wielkiej litery, bo wielu, nawet i mnie w szkole uczono, że duża to owa wielka - i błąd.
U mnie natomiast Twoja „wielka” czyli poprawnie duża, dotyczy szacunku do osoby, o której, do której wiersz jest pisany – sam tytuł, to już można odczytać jako dedykację, a w tekście podziękowanie.
Więc? z całym szacunkiem dla Ciebie i Twoich dziwnych uwag ale są nieuzasadnione.
Widzisz, mimo że nie zgadzam się z Tobą, szanuję Twoją osobę stąd grzecznościowo z dużej .
Hmm, może to „seplenienie czy świergotanie czy świrgolenie” dotyczy właśnie Twojego komentarza?
Pozdrawiam

Leszek
◕‿◕

I już po strachu :)