Jakie ostatnie? Lato ma być w tym roku do listopada. Ja dopiero teraz sandał na wyprzedaży zakupiłam ;)

Tak polecam ostatnie dni pogody...

Kochany człek z Ciebie ;)
Po tym obrazku wiem, czego mi trzeba. Weekend spędzę nad rzeką, ze stopami w wodzie i takimi widokami przed oczami. I chromolę komary. Jestem gotowa oddać za to trochę krwi.

Toż ja specjalnie dla ciebie rozpaliłem ognisko, dałem mokrej trawy, zrobił się dymek, a ja zrobiłem zdjęcie ;-)

No bo natchnąłeś i ukoiłeś. Dzięki. Tego było mi trzeba na koniec tego głupiego dnia.

Dzięki Anito i Pawle za trafne interpretacje i wręcz poetycką analizę wiersza. Cóż więcej chcieć w tak doskonałych okolicznościach przyrody. Grafika moja ;-)

Nie mam zielonego pojęcia, więc nie wiem. Jeśli nie wiem, to mogę pozostać w zawieszeniu, mieć nadzieję. Zielony to przecież kolor nadziei. I natura daje to wszystko niemal darmo - za promyk słońca i kroplę wody. Ciche, życiodajne, zielone pojęcie, a właściwie jego brak. Zatrzymujemy się na chwilę przy tym, co tak naprawdę nas tworzy i jest sobie cały czas. Był las - nie było nas, nie będzie nas - będzie las.

Raj utracony? Raj upragniony?

Może metafora wewnętrznego świata, do którego człowiek ucieka, żeby odnaleźć równowagę?

Zielone pojęcie - fajna metafora nienazwanego, tajemnicy. Każdy faktycznie ma swoje, a tak naprawdę ono przechodzi ludzkie pojęcie, i wiele może się pod nim kryć, a może i nic. Wiersz ma w sobie coś chłodno zielonego, jak szmer liści w cieniu, lekki wiatr. Ma w sobie spokój.