Konto usuniete
Ada

Dziekuje za czytanie i mysli o tekscie.

Jest za co chwalić. Dla mnie wiersz jest dopowiedziany na tyle, że teraz snuję swoje słowa i obrazy. A o to przecież chodzi:)

Piękny, wzruszający wiersz.

'pamiętam, gdy uczyłeś się mówić,
mówi mama, wskazałeś palcem na"
Wybacz, ale to *mówi mama* jest dla mnie zagadką. Może mówiąc mama, wskazałeś...?

Dziękuję za liczne, pozytywne komentarze. Wczesniej nie moglem odpowiedziec z powodu choroby.
Pozdrawiam.

niezły tekst psuje ostatnia linija, może to zamierzone, ale hmm.. ok

niezły tekst psuje ostatnia linija, może to zamierzone, ale hmm.. ok

Podobają mi się twoje wiersze, bo: trafiają w moją słuchową i wzrokową wrażliwość.

Czuję jakby cały wiersz był niedopowiedzeniem. Muśnięciem światła o krawędź stołu. Zupełnie jakby autor przeszedł obok opuszkami dotykając ramienia- dając tym znać: spójrz- wszystko na tym świecie ma swoje miejsce i znaczenie. Dlaczego czuję się nie z tego świata?

Myślę więc tu o zagubieniu i osamotnieniu. Czasem piszę że trzeba zrobić krok w tył zatrzymać się pomyśleć by znowu iść w przód.
Tu mam wrażenie że peel odbywa długą podróż przez czas. Ale jeszcze się nie zatrzymał. Zwolnił. By opuszkami palców dotknąć pierwszych znajomych miejsc

Dziękuję
Pozdrawiam

dziękuję.

Nuria!
Dziękuję za miły komentarz.:)