Portal Poemax jest prowadzony we współpracy ze stowarzyszeniem Salon Literacki

Spis rzeczy

Zrzutka

Akcje promocyjne

Inne

Forum

wokka

most za oknem Drawer

krzew pomiędzy drzewami drze światło,
żółć dojrzewającej papierówki,
żagiel dojrzany pośród liści.

pamiętam, gdy uczyłeś się mówić,
mówi mama, wskazałeś palcem na
kałużę, powiedziałeś, o! gopło!

gopło porusza dziś niby popłoch
łysek, chichot krogulca ostrzega
jak ostrze, tnie odgłosy przestrzeni,

woda przemienia słońce w chmarę
płomieni, fala przetwarza falę,
szukam lecz nie znajduję we mnie mnie.

Ilość odsłon: 3825

Komentarze

wokka

2-5

październik 07, 2018 12:02

Konto usuniete
Ada

Dziekuje za czytanie i mysli o tekscie.

Ada

2-42-42-42-42-42-42-4

październik 06, 2018 17:05

Jest za co chwalić. Dla mnie wiersz jest dopowiedziany na tyle, że teraz snuję swoje słowa i obrazy. A o to przecież chodzi:)

Konto usunięte

2-3

październik 06, 2018 14:12

Piękny, wzruszający wiersz.

'pamiętam, gdy uczyłeś się mówić,
mówi mama, wskazałeś palcem na"
Wybacz, ale to *mówi mama* jest dla mnie zagadką. Może mówiąc mama, wskazałeś...?

wokka

2-5

październik 06, 2018 11:36

Dziękuję za liczne, pozytywne komentarze. Wczesniej nie moglem odpowiedziec z powodu choroby.
Pozdrawiam.

Rafał Hille

2-42-42-42-42-42-42-42-42-4

wrzesień 18, 2018 17:08

niezły tekst psuje ostatnia linija, może to zamierzone, ale hmm.. ok

Rafał Hille

2-42-42-42-42-42-42-42-42-4

wrzesień 18, 2018 17:08

niezły tekst psuje ostatnia linija, może to zamierzone, ale hmm.. ok

Mister D.

2-52-52-52-52-5

wrzesień 18, 2018 00:52

Podobają mi się twoje wiersze, bo: trafiają w moją słuchową i wzrokową wrażliwość.

imre

2-42-42-42-4

wrzesień 15, 2018 05:45

Czuję jakby cały wiersz był niedopowiedzeniem. Muśnięciem światła o krawędź stołu. Zupełnie jakby autor przeszedł obok opuszkami dotykając ramienia- dając tym znać: spójrz- wszystko na tym świecie ma swoje miejsce i znaczenie. Dlaczego czuję się nie z tego świata?

Myślę więc tu o zagubieniu i osamotnieniu. Czasem piszę że trzeba zrobić krok w tył zatrzymać się pomyśleć by znowu iść w przód.
Tu mam wrażenie że peel odbywa długą podróż przez czas. Ale jeszcze się nie zatrzymał. Zwolnił. By opuszkami palców dotknąć pierwszych znajomych miejsc

Dziękuję
Pozdrawiam

Milo w likwidacji

2-5

wrzesień 14, 2018 10:44

dziękuję.

wokka

2-5

wrzesień 08, 2018 08:19

Nuria!
Dziękuję za miły komentarz.:)