Portal Poemax jest prowadzony we współpracy ze stowarzyszeniem Salon Literacki

Spis rzeczy

Zrzutka

Akcje promocyjne

Inne

Forum

aidegaart

nie niszczyć zieleni

oddaję konsekwencje pod osąd nadziei
obiecuję już nigdy nie kłamać
i nadać sobie nowe imię bóg licho
święty diabeł od siedmiu ogarków

spalę wszystkie kamienie i robactwo
pod nimi tę pleśń osadzającą się na ciele


więc rzuć mną o wodę gdzie będę
tylko ziarnkiem na dnie które tworzy
coraz szersze kręgi krzycząc ustąp

sekret naszej nocy rozwiążę porankiem
wchłonę twój las

Ilość odsłon: 4170

Komentarze

Konto usunięte

2-32-32-32-32-32-32-32-3

kwiecień 13, 2017 13:36

druga strofa podoba mi się bardzooo:)

aidegaart

2-52-5

kwiecień 13, 2017 13:04

Anita: no! Wreszcie

Konto usunięte

2-5

kwiecień 13, 2017 12:39

żartowałam grubiańsko.
las - śmierć, lęk, obawy?

aidegaart

2-52-5

kwiecień 13, 2017 12:11

Lena: nie
Anita: nie

Konto usunięte

2-5

kwiecień 13, 2017 12:08

Las busz krzaczory... nie prowokuj ;))

Lena Pelowska

2-52-5

kwiecień 13, 2017 11:59

znowu o emigracji

aidegaart

2-52-5

kwiecień 13, 2017 11:44

ten "las" to cus innego, ale nie powiem co

Konto usunięte

2-5

kwiecień 13, 2017 11:12

działa. skromna ale całkiem zniszczyć trudno wbrew pozorom.
"wchłonę twój las" - niemało jej potrzebujesz ale i źdźbła trawy to zieleń.

aidegaart

2-52-5

kwiecień 13, 2017 11:02

tak? o! to tak dziala przyroda?, wiesz, ja slaby z biologii jestem - dzieki

Konto usunięte

2-5

kwiecień 13, 2017 10:39

wchłanianie dwutlenku węgla który wydalasz i oddawanie w zamian tlenu którego potrzebujesz do każdego oddechu to chyba wystarczający szacunek...