Joanno, Dziwna, Imre. To "...rze" ma drażnić. To zostało z marzeń.
Dzięki za komentarze. Trochę utwierdzają mnie w przekonaniu, że powinienem pisać "na kolanie", bez kopii tekstu.
Pozdrawiam.

kurde Tomek, ten wiersz nie pozostawia mnie obojętnym.

myślę tu o tym wszystkim co obiecałem ale i o tym czego życzyłem moim bliskim i o tym jak na niewiele rzeczy mamy wpływ...

pozdrawiam

oj, bardzo się tu utożsamiam z peelem
i
smutno

pozdrawiam serdecznie

p.s. to "rze" też mnie denerwuje

Drażnią mnie te „…rze” w pierwszej strofie,
potem płynie (i chociaż) bardzo smuto, ale niejednokrotnie, jakże prawdziwie.

Pozdrawiam

Bez optymizmu i bez wielokropków, poza tym tekst ok.
Pozdrawiam

Lu*, takie terapeutyczne pisanie. Pozdrawiam.

Tak mnie ten tekst pRZEraża, nie mogę go schować do kieszeni, bo pRZEżera podszewkę. Dziurkę robi do samego serca.

Mam przeczucie, że mogłabym się uchwycić rusztowania. Twarz jest naga, a w oczach może odbić się niebo.
Tak. Tu się zatrzymam i przetrwam.

...takie dyktando...

Na kolanie pisałem, miała być proza, ale enter się ciągle wciskał.

Coś mi się tam trochę przekombinowane wydaje, ale może nie mam racji.