"wiem, że czujesz,

                             zbieram światło twoich warg 

                             z nocy"

1.

mocno zawieszeni

w Przestrzeni serca,

zmuszeni każdy gest

oddać Światłu.

Światłem jest krzyk,

który staramy się powstrzymać.

być może lęk przed nieznanym,

(jaki nosi się głęboko - nie rozumiejąc własnych dokonań)

dziwna jest ciemność przestrzeni kochających.

bo któż zna!

tajemne gesty oddania,

a celebrujący ruch

najczęściej Dotknięci - Zatrzymani,

nie nadążają za tym Blaskiem.

zaprawdę nie widziałam żywszego światła, niż płonące policzki i skronie! nic nie rozumiesz? zamknij oczy! Wszystko może się zdarzyć! wiem to tak jak smakuje krew! próbowałam?

2.

umykające źródło światła.

płaski brzeg Blasku na gałęziach.

Żywych Drzew - poruszających się do Środka.

nieuchwytne Centrum. Kosmos

od którego światło zależy.

ku któremu wszystko zmierza 

zamyka się napływa!

Tam ukrywasz Los

przed sobą i przed tym człowiekiem.

a tak naprawdę znaczenie ma tylko ten ból

sznurujący uszczęśliwione usta.