Portal Poemax jest prowadzony we współpracy ze stowarzyszeniem Salon Literacki

W odmętach milczenia słowa moje toną,

rozmyte w szkle z błękitu i szarości,

wspomnienia rozlane jak niechciane wino,

wsiąkają w sukno życia i miłości.


Serce niegdyś dumne, smagane dzikością,

dziś już przygasło i spokojnie drzemie,

wierzyć pragnie, że dzień jeszcze nie nadszedł,

lecz przyjdzie, a wraz z nim przebudzenie.


Odrodzi się wtedy z popiołów jak feniks,

pod niebo się wzbije ogniem rozpalone,

powróci królowa na tron swój tułaczy,

i odnajdzie wreszcie to, co utracone.

Ilość odsłon: 2059

Komentarze

luty 25, 2019 19:44

Do Paweł D. i David Es.

Miłe zaskoczenie, dziękuję za komentarze.

luty 25, 2019 03:03

Nie każde złoto jasno błyszczy,
Nie każdy błądzi, kto wędruję,
Nie każdą siłę starość zniszczy.
Korzeni w głębi lód nie skuję
Z popiołów strzelą znów ogniska
I mrok rozświetlą błyskawice.
Złamany miecz swą moc odzyska,
Król tułacz wróci na stolicę.
J.R.R. Tolkien (z książki Drużyna Pierścienia)

luty 25, 2019 02:54

Jeden by wszystkie zgromadzić i w ciemności związać...

luty 14, 2019 13:23

...prosta droga do częstochowy___

luty 13, 2019 18:49

Zdzicho żyje, publikuje na fejsbuku i zbiera duże oklaski :)

luty 12, 2019 22:15

Ktoś naśladuje ŚP Zzdicha. To jest sztuka - naśladować Zzdzicha! Podziwiam.

luty 12, 2019 22:13

"w odmętach milczenia słowa moje toną" - wystarczy mi na dzisiaj. Wolę tonąć bez pomocy połezji.

luty 12, 2019 22:13

"w odmętach milczenia słowa moje toną" - wystarczy mi na dzisiaj. Wolę tonąć bez pomocy połezji.

luty 12, 2019 22:13

"w odmętach milczenia słowa moje toną" - wystarczy mi na dzisiaj. Wolę tonąć bez pomocy połezji.

luty 12, 2019 19:50

Tylko pierwsze dwie strofy
Pozdrawiam