Hm, rozpada się na trzy stany skupienia: lotny, ciekły i stały; równocześnie mamy stopniowanie nastroju od lekkiego po "przyziemność". Dzięki i pozdrawiam

czemu to rozpada się na pojedyncze komunikaty? przecież poezja to dialogowanie,a tu jest to jak odczytywanie nagłówków gazetowych - niby coś mówi, ale nie ma to stosownego oddechu, takiej przestrzeni, w której mieści się coś więcej niż suchy komunikat

nie rozumiem czemu

Miło mi.

No fakt, za pierwszym razem nie zrozumiałem.

Teraz natomiast rozumiem ten wiersz bardziej, niż byś sobie życzył. Rozumiem go do samego dna. Przychodzi mi to ciężko, ale muszę niestety powiedzieć że jest przepiękny.

Wydaje mi się też że jakbyś "odwrócił kolejność" - dzień to 1 zwrotka, poranek -2, a noc - 3, w dodatku układ graficzny podkreśla ulotność, ilość wersów w zwrotkach od ostatniej do pierwszej - 6, 5, 4, od najcięższego do najlżejszego.

Zgadza się. Marmite uwielbia się albo nie cierpi ;-)

drugiej strofy nie zrozumie ten, kto nigdy nie spróbował Marmite ;)

Dodam, że tytuł już wstępnie naprowadza; każda strofoida to inny stan skupienia...

Dzięki Pawle za wyręczenie. Tłumaczenie komuś, co miałem na myśli, zaczyna mnie nużyć. A jeszcze jak trafimy na kogoś, kto sam nic nie zakuma... ;-)

W ciekłym krysztale - monitorze - też wszystko jest płynne, składa się z ziarenek, pikseli, drobinek światła, a my mamy złudzenie określonych kształtów, w istocie składają się z tego samego (symetrystą jednak nie jestem ;) )