To jest bez wątpienia poezja, przeczytałem kilkanaście razy, żeby na siłę się o coś doczepić, ciężko, może troszeczkę przekombinowany koniec


https://www.youtube.com/watch?v=lH0gnwtSEGI

Nieodwracalność to przede wszystkim poczucie straty.

"ciężar śmierci można sobie darować paląc wspólnego papierosa" - żyć nie umierać;) to jest właśnie młodość.

Lekkość/młodość nie uczy nas pokory.

Podoba mi się zestawienie: 'ulotny styl sukienki z 'prostujesz sukienkę..."

Podoba mi się, bo moje klimaty;)
na pewno coś jeszcze napiszę, ale nie dzisiaj;)
trzymaj się, m a r s

te trzy stany: woda - odwracalne, ale woda - życie - nieodwracalne...

Dziękuję Leszku za dobre słowo.

Nie napiszę nic oryginalnego, bosko napisane jak na Marsa przystało.
Pozdrawiam

Nic nie kombinuj. Imho jest idealnie, wszystko współgra jak trzeba.
Czasu nie zmarnowałam, to ja dziękuję.

tetu, tyle natraciłaś cennego czasu na komentarz, bardzo trafnie odczytując intencje, i jestem za to bardzo wdzięczny. Tym bardziej, że nad tekstem mozoliłem się chyba z miesiąc. Beatka słusznie zauważyłaś, że każdy wers to osobny byt, bo tak miało być - nawet dałem z dużej litery. Cel utworu chyba spełniony: każdy coś odczyta dla siebie. Jeszcze myślałem nad tym, czy nie dać "Rush za oknem", ale... DZIĘKUJĘ wam i pozdrawiam

Nie potrafię tak pięknych jak Tetu komentarzy pisać :) tekst jest urzekający. Tetu napisała że każda cząstkę można oddzielnie czytać ba! Każdy wers to oddzielna głębia fajne spostrzeżenia naprawdę coś niesamowitego. Bardzo oryginalny tekst. Każdy wers zabieram i przeżywam do wielokrotnego czytania. Geniusz jesteś:)

Stany skupienia - lekkość, płynność i nieodwracalność.

Bardzo mi się podoba taki stan rzeczy i taka kolejność.
Wszystko w życiu dzieje się według jakiegoś porządku.
Nieodwracalność — ciężka, podsumowująca, nieraz trudna do zaakceptowania, bo gdy kończy się miłość... gdy kończy się życie... klamka zapada... ale to własnie uczy nas pokory, innego spojrzenia w głąb siebie, bądź na sprawy/rzeczy, które niejednokrotnie spychaliśmy na drugi plan.
Nieodwracalność, otwiera nam oczy, uzmysławia, jak wiele rzeczy już się nie wydarzy, wtedy dławi nas żal, coś ściska żołądek i dusi od środka.
Pięknie napisany wiersz. Zostawił we mnie głębokie refleksje.
Doszukałam się tutaj nieodwracalności uczuć i zdarzeń na tle odchodzenia, tego co nieuniknione. Fantastycznie napisane, bez zbędnego słowa, a puenta (ostatnie dwa wersy) na długo we mnie zostaną. Wiersz można czytać jako całość, bo nieodwracalność świetnie go spina, ale każda z cząstek ma to coś, co z powodzeniem może oddzielnie zinterpretować.

lekkość - wszystko co przemija, co jest ulotne, efemeryczne
płynność - taki stan pośredni, pomiędzy tym co ciekłe a krystaliczne jakby częściowa swoboda (stąd chyba mowa o ciekłym krysztale)
nieodwracalność podsumuję w ten sposób:

"Ta oto sekunda znikła na zawsze, przepadła w bezimiennej masie nieodwracalności. Nie powróci nigdy. Cierpię z tego powodu i nie cierpię. Wszystko jest jedyne - i nic nie jest znaczące" Emil Cioran.

Pozdrawiam.