Dobry tekst. Świetnie się go czyta. Pozdrawiam

:)

Bo ten bóg to taki ungod. Tekst bardzo, ale to bardzo dobry.

Płakaniem do środka* przypomniałaś mi mój wierszyk sprzed trzech lat.

Smutny przekaz w dobrym tekście.
Pozdrawiam:))

Ładnie, bardzo metaforycznie, zwłaszcza ostatnia strofa

Heh... Kto nie przechodzi :D

Dziękuję, odblokuje cię, sorry za to ale przechodzę kryzys wieku średniego :)

Krzysiuniu - znalazłam coś ładnego w Twoim wierszu: "niosę światło odbite w rzece". Komentarz u mnie z wiadomych powodów. Pozdro.

Nie wierzę w śmierć, można o niej mówić tylko z poziomu życia. Ładnie schowałaś ją do kieszeni, obłaskawiłaś smutkiem.
W sumie ładnie, podoba mi się.
Pozdrawiam.

Toyu, poruszający, piękny jest Twój wiersz. Pozdrawiam!

Podobają mi się wszystkie wiersze ze śmiercią, mają coś w sobie magicznego, tutaj nie podoba mi się wersyfikacja, oto moja propozycja, choć podejrzewam, że się tekst rozjedzie, mam wrażenie, że oczyściłem trochę ten wiersz: sama to rozważ.

cokolwiek powiem może zostać użyte przeciwko miłości dlatego najczęściej milczę a wtedy śmierć
staje się niemal namacalna jak tamtego dnia
trzymałam ją w dłoniach

nie stała się przez to mniejsza ani większa
właśnie wtedy przestałam się bać
włożyłam ją do kieszeni
pomiędzy chusteczki i drobne na bilet
oswajanie przez bliskość dotyk nawet smak
gdy oblizałam usta poczułam że wszystko jest deszczem

cisza spływa z chmur liście czepiają się płaszczy
wyglądało to tak jakbyś w środku płakał