Takie skojarzenie:

AUGUSTA CZYLI MIŁOŚĆ TRAGICZNA

Przez pięć lat żyła ze zwierzęciem, z przeraźliwym potworem.
Był naprawdę odrażający, a ona kochała go dlatego, że cierpiał. Kiedy zasypiając patrzyła na jego głowę, mówiła do siebie:
- Jest czysty jak roślina.
Pewnego razu zadusił ją z nudów i boleści.
Umierając szepnęła:
- To nie jego wina.
I rzeczywiście to nie była jego wina. Był przecież potworem.

Sympatycznie i lekko biograficznie. Jedynie tytuł budzi obawę o los bohaterki. Pozdrowienia dla Marcjanny ;o)

nie tchnąć a wepchnąć chciałaś, przyznaj się ;)

Dziękuję Wam. :) Chciałam tym razem tchnąć w wiersz trochę... może się udało.

Dziagdyś, pan Cogito to parę klas wyżej, ale warto mieć dobrze obrany kierunek. Dzięki za to porównanie.

Pozdrawiam serdecznie

Ja też należę do miłośników Marcjanny. "Kwantowe stany splątane" i "wkładasz w nią palce i tak zasypiasz" - oj, podoba mi się. Pozdarwiam

Czyli napięcie między wiarą a wiedzą najlepiej łagodzi noc, łóżko i pachnąca kobiecym spokojem Marcjanna na wyciągnięcie ręki? ;-)
Ogromnie lubię te Twoje Marcjanny i nie inaczej jest tym razem. Bardzo udany wiersz.

Pozdrawiam!

Puenta mi się podoba. Zresztą wiersz też niczego sobie. Chyba najmniej zawiły z "Mariann", które czytałem. To nie zarzut, wręcz przeciwnie.
Pozdrawiam.

Cykl Marcjan, niczym Pan Cogito
Ale ten fragment podoba mi się.

Jak wyjął całe, to musi być to ;) Podoba mi się wiersz.