Taa... oby Ciebie nie spotkało to "zamoczenie", Mgło. Hej! ;)))
A może...? ;)

Haha widzę Leszku że i Tobie się udzieliło? :-)

miałem ciebie brać za żonę
przed ołtarzem
a tu spodnie już zmoczone
tam coś w darze

;)))

haha :-) dziś mam wyjątkowo głupkowaty nastrój :-) nicha będą zamoczone :-) hej :-)

Już, Maryjo? Wypróżniłaś się? Lubisz pisać w klimatach fizjologicznych?
Twoja sprawa, różne są zboczenia. Teraz jednak poszukaj papieru; tego z toaletowych i posprzątaj.
Finito.

Mała parafraza tego "arcydzieła"

Wciąż pamiętam te wstydliwe chwile,
gdy zmoczyłem spodnie w przodzie i tyle.
Bo zachciało się, ty moja słodka,
a w pobliżu nie było wychodka.

Gdy ktoś gwiazd godzinami szuka,
to wytrzymać bez sikania sztuka.
W końcu widzę je na niebiskłonie,
lecz na mokro trudno dotrzeć do nich.

Pawle, w Twoim żarciku - mała zmiana na "zmoczyłem" i już pasuje intrygująco do komentarza Mgły ;)

Mgło, chciałabyś ;) ... spodnie nie są "zmoczone", tylko "zamoczone". Nie ma dywagacji ani dwuznaczności ;)

Ok, Twój wiersz, rób jak uważasz.

Tak, mnie też, i to znienacka :) Pozwoliłem sobie na żarcik:

Wciąż pamiętam te chwile cudowne,
gdy znienacka zamoczyłem spodnie.
Czasem własna głowa człeka zwodzi,
mówiąc: jeszcze jeden nie zaszkodzi.