Małgosiu - dziękuję za czytanie, miło, że się podoba, nieco pozmieniałam, mam nadzieję, że nie na gorsze :)

Sasza - miło, że mimo zniechęcenia zajrzałaś tu aż trzy razy :) masz rację - publikowanie na poemaxie to już skala masowa...myślę, że niedługo usłyszy o mnie każdy mieszkaniec ziemi - od Bździszewa po Wellington, a jak się uda to może Universum opanuję :)

Pozdrawiam Was

Tekst ratuje

mój konik polny,

Jedno słowo, a już trzeba się z czymś zmierzyć.

Mogę to uzasadnić, ale obcowanie z tekstem, który jest tak dalece płytki, pisany pod masy w tym niefajnym znaczeniu; zniechęca.

Ten wiersz to koszmar, koszmarny koszmarek.

Myślę, że zbędny, ostatni wers pierwszej strofy. Interpunkcja jest konsekwentna, więc dopowiem, że po "sił" powinien być przecinek.
Wiersz bardzo dobry, puenta świetna.

a to zależy jak się czyta i czy z góry założyło się, że to ma być tekst rytmiczny ;)) a tak poważnie ...zmienię wersyfikację, Aid, muszę jeszcze tylko dograć resztę szczegółów :)

rzeczywiście, jak się czyta na głos, to trochę nie płynie

Dziękuję Joasiu za czytanie i podpowiedź. "hamuje" też brałam pod uwagę, ale jakoś też mi nie leży...mogłabym napisać : o czerni, co paraliżuje... ale wtedy rusycyzm by zarzucono, choć nie wiem czy ten rusycyzm aż tak rażący... pomyślę jeszcze (w ogóle dla Ciebie to księcia bym musiała szukać, bo co byś z królewną robiła? ) :))

Aid - dzięki za czytanie, w sumie mam trochę "króciaków" , fakt, że nieczęsto wrzucam, a ten faktycznie nowy, jeszcze do oszlifowania :)

Pozdrawiam ciepło

dobry wiersz, Dorota - krótki, jak na Ciebie, nowość

Jeśli już musisz, to może: hamuje?

Ja i tak jestem pod wrażeniem - bardzo ładnie!

Pozdrawiam