Joanna-d-m

Przetrwajmy to razem

z okruchów minonych dni

lepię bryłę, nakreślam znak,

częstuj się wojowniku

w zbroi, raz kurczysz się raz

nabrzmiewasz - zadajesz rany

bolesne niegojące się,

wyzwolona złość lgnie jak

rdza do blachy,

strzępi po nadgarstkach.

czerwona strużka biegnie,

słone krople znieruchomiały.

wyciągam dłonie,

w otwartej, trzy szóstki.

wybrałeś ciekawość.

to dobry znak.

oprószę miłością wszystkie kartki

twoich siedemnastu kalendarzy,

bo jesteś tego wart.

kocham cię

Ilość odsłon: 2964

← Poprzednia 1 2 3 Następna →

Joanna-d-m

2-5

sierpień 16, 2020 23:08

Tak
poproszę

Mister D.

2-5 2-5 2-5 2-5 2-5

sierpień 16, 2020 23:06

Ja bym jeszcze popracował. Nawet mam swoją wersję tego wiersza, ale pokażę o ile masz takie życzenie.

Joanna-d-m

2-5

sierpień 16, 2020 23:03

Niech już tak pozostanie
bo jak zacznę zmieniać, udoskonalać, skracać - to moje myśli
zatracą sens pisania

a nawet przetrwania

Pawle,
dziękuję za powroty

Mister D.

2-5 2-5 2-5 2-5 2-5

sierpień 15, 2020 23:53

Albo prościej, krócej.

Mister D.

2-5 2-5 2-5 2-5 2-5

sierpień 15, 2020 23:46

Ja wiem, że nie było, tylko próbuję to sobie wyobrazić, bo rozważam, czy trzeba pisać, że te okruchy pochodzą z dni wczorajszych, czy po prostu ująć to inaczej, mniej banalnie.

Joanna-d-m

2-5

sierpień 15, 2020 20:00

nigdy nie było "z niepozamiatanych okruchów DZISIEJSZYCH dni"
co do reszty są zmiany - sugerowane
(i inne).
Nie lubię wracać i poprawiać, ale... miałeś rację
Dzięki

Mister D.

2-5 2-5 2-5 2-5 2-5

sierpień 14, 2020 02:01

Próbuję wyobrazić sobie frazę: z niepozamiatanych okruchów dzisiejszych dni...

A gdyby zaczynało się tak: z niezamiecionych okruchów dni lepię chleb? - moim zdaniem byłoby lepiej. Niezamiecione brzmi wygodniej niż niepozamiatane. I nie trzeba dodawać, że to bryła w kształcie chleba, wiadomo, że to metafora, a nie realny wypiek. Wiadomo, że gorzki ten chleb, więc po co tyle gadać? Jest tam dużo nadsłowia, choćby te rany bolesne, krwawe... Chyba by wystarczyły niegojące się rany... Przez to mnożenie przymiotników mam wrażenie jakby mnie ktoś usilnie, i za wszelką cenę chciał przestraszyć, wstrząsnąć i wzruszyć, a wzruszam jedynie ramionami, bo za stary jestem.

Joanna-d-m

2-5

sierpień 04, 2020 22:11

Pasjo, stylistyki nie poprawiałam
pozostała "dziewicza". W komentarzu chodziło mi o mojego peela.

Wojtku, a dla mnie to był niesamowity czas.
To ja dziękuję Tobie.

Pozdrawiam Was serdecznie