Portal Poemax jest prowadzony we współpracy ze stowarzyszeniem Salon Literacki

nasz pies śpi

nie wie że umrzemy

tylko tęskni

 

znowu próbuję ukorzenić pelargonie

niektóre gniją

za dużo wody i nieodpowiednia ziemia

 

tylko czekam

potem przyjdzie wiosna

 

***

wiosną pójdziemy na łąkę

znam człowieka który kupił wielki latawiec

zapytałam czemu nie kupił lotni

miał swoje powody

żeby nie odpowiedzieć

 

wiosną pójdę na łąkę

zanim zakwitną kwiatki

zobaczę

jak wiatr szarpie i poniewiera  szczęśliwego

człowieka i jego wielki latawiec

 

potem opowiem tę dziwną historię o przebudzeniu

 

 

Ilość odsłon: 5013

Komentarze

lu*

2-5

wrzesień 11, 2022 08:27

Trochę późno, ale dopiero teraz odkryłam ostatni komentarz. Dziękuję Blu!

Blu

2-4

luty 02, 2020 21:26

Dobry, niejasny wiersz, pomimo dość przekonywujących, poniższych analiz.:) Wiatr szarpie i poniewiera szczęśliwego człowieka...Człowiek z latawcem może być równie dobrze niespełna rozumu, może ?:) Nie wiemy czemu nie kupił lotni. Niekoniecznie dlatego, że przeczytał fragment o lisach, które żyją norach ,czy ptakach, czy liliach... :) Gdyby miał powody żeby odpowiedzieć, odpowiedziałby, przebudzeni, to niekoniecznie ciągle szczęsliwi ludzie, ale nie chowają swej tajemnej wiedzy przed innymi, to wbrew nauce o przebudzeniu. Wszyscy mamy tańczyć swój taniec (Anthony de Mello - Przebudzenie:) Z pewnością jestem za wychodzeniem ze strefy komfortu. Hm, każdy ma swoje indywidualne przebudzenie. Ten człowiek wg mnie się jeszcze nie przebudził. Jest camusowskim Syzyfem,który podejmuje trud, ale mota się na wietrze. chyba że źle odczytałem tę książeczkę. Pozdrawiam :)

lu*

2-5

listopad 14, 2019 17:47

Dzięki Dahi.

listopad 13, 2019 23:49

Witaj.

Dużo w tej treści egzystencjalizmu - człowiek który wychodzi za siebie.
Pozdrawiam

lu*

2-5

listopad 13, 2019 18:59

Marcin, Cudna - dziękuję!
Dajecie mi siłę, żeby nie bać się śmieszności, aż tak, jak się boję! :)

lu*

2-5

listopad 13, 2019 18:54

Tamten, Ty to umiesz ocalić tekst!
W przeciwieństwie do Ciebie, czytałam komentarze trzysta pięćdziesiąt pięć* razy i tak patrzyłam i nie wierzyłam, a tekst ("wiersz") znikał sobie cichutko...
Szkoda mi było jednym kliknięciem unicestwić te wszystkie ważne słowa w komentarzach.
Ha! Całe życie uczę się pokory!

Dziękuję serdecznie!

listopad 13, 2019 15:58

aj Lu*
te Twoje opowieści...
...dobrze że mogę ich posłuchać

pozdrawiam

listopad 13, 2019 09:55

Gratuluję wyróżnienia, lu*! :)

Podoba mi się wiersz

listopad 12, 2019 23:37

Nie czytałem komentarzy, takie długie i pewnie mądre. Przeczytałem wiersz i bardzo mi się podoba, dobrze napisany, z polotem i trafia w czułe nuty. Do nominacji jak znalazł.

Pozdrawiam :)

lu*

2-5

listopad 12, 2019 17:12

Myślę, że powiedziano tak wiele, że słowa przysłoniły obraz. Przeczucie obrazu.