Paweł, Rafał i Grzegorz - wasze wierszyki to mistrzostwo; czyżby trening na poemie nie poszedł na marne.
Mirek, twoja wypowiedź i zapowiedź zaintrygowała i dała nadzieję na kontynuację "twórczości schodzenia" (sic!).
Zresztą, nie ma pośpiechu - ja ze schodzeniem na razie się wstrzymam, bo Świat jest zbyt piękny i ciekawy, czego sobie i Wam życzę...

Nie wiem, co pobierałeś z poręczy w towarzystwie niezrzeszonych nielatek, ale możliwości są naprawdę olbrzymie
;-D

Mewki muszą być, bo takie było i jest Wybrzeże. Kiedyś bardziej chodziło o te młodziutkie, wchodzące w biznes marynarski, bo Baltona, prezenty z Zachodu i twarda waluta. Później też młode, ale ćwiczące się bardziej na kadrze i powrotach z dozorów, gdzie diety były całkiem, całkiem, a marynarz schodzący na ląd, to i jurny i na początku nie awanturujący się, a zasobny.
Teraz to się wymieszało. Ot, klimaty.
Ja przeczytałem po swojemu, ale nie mogę opowiedzieć. Może kiedyś napiszę książkę o schodzeniu :-D

zawsze znikają bez śladu

w tłumie nagich turystów okrzyki
lody lody - stała tam gdzie teraz
kilka mew rozszarpuje wodorosty

ta moja mewka ze śliny i spermy
wybudowała gniazdo
odchowała młode

Dokładnie do tych samych wniosków doszedłem Paweł

Również znalazłem tu inspirację, to tylko szkic

na molo jesienią
lato wspominam
w tłumie nagich turystów okrzyki
lody lody - stała tam gdzie teraz
kilka mew rozszarpuje wodorosty

ta moja mewka ze śliny i spermy
wybudowały gniazdo
odchowała młode

Mi w tym tekście brakuje zaczepienia w jakichś detalach, właściwych historii konkretnego PLa, żeby tym tropem pójść, bo tak to się robi zbyt ogólny przemijający everyman na molo.

to teraz ja:


dzień dziś nudny jest do bani
ludzie chodzą jak dynamit

mewy mnie nie oszczędzały
strój mój przez to cały biały

w nocy spać mi dziś nie dali
dyskotekę nakręcali

nie pomogą na łeb trany
znów do rana licz barany!

hahaha Paweł! jesteś genialny hehehe, podoba mi się :D

Dzień odchodzi i umiera,
trudno po tym się pozbierać.
Mewek płacz, szumiące morze,
na poręczy łzy ich słone.
Ludzie chodzą, mają twarze,
dzień na molo pełen wrażeń,
będą po nim puste blistry,
chociaż dzień był jedwabisty.
Słońca płacz w ostatnim błysku
żegna ten udany dzień,
Głos Wybrzeża niesie w pysku
pies człapiący niczym cień.

;)

zresztą już jest jutro