Dzięki.

zaskoczyłeś mnie, zdecydowanie na plus. detronizujesz sztampę w poetyckim przekazie, nie kokietujesz grymasem, lecz buntujesz się całym ciałem, punktujesz trywialność i banalizację, przekreślając marazm bezpiecznego dystansu pomiędzy widzem a autorem. nagość bynajmniej nie redundantna, nadajesz jej głębokie w kontekście własnej twórczości znaczenia.

pLANUJĘ, niedługo w Warszawie. Publika sobie poradziła, wiedziała że będzie performance, ale nie wiedziała jaki. Zawsze mogli wyjść.

nie wiem co mam powiedzieć
kurcze
odważny jesteś Paweł
bo na pewno nie każdy by się zdobył na taki występ przed publiką

ciekawa jestem czy publika wcześniej wiedziała na co się pisze?
a organizatorzy nie mieli żadnego problemu?
no i Ty sam
nie był to dla Ciebie jednak dyskomfort
(ja cbyba bym się nie ndawała do takiego występu - zmarzluch jestemstraszny)
a czy planujesz powtórzyć ten"wieczorek poetycki" w takiej samej formie, ale gdzie indziej?
może Poznań? Kalisz?
przyszłabym

Nic a nic na wyrost ;)

Podłoga w szachownicę to atrybut dobrych filmów (Matrix, Underworld). BTW zdjęcie bardzo klimatyczne, a ta czarna kreska, Pawle, to nie na wyrost...? :-))

Po trzech udarach i tak się dobrze trzymasz Cytro.

pozdrowionka

Uwielbiam te wasze dysputy pokoleniowe.

Nowe poziomy refleksji, Leno, to nie drap się po głowie jak myślisz, drap się po dupie.
Sztuka przekracza psychiczne granice, czyli wariatkowo.

Oczywiście, najważniejsze jest mieć otwartą głowę, a nie dzwonić od razu po policję. Inny problem to czemu widz jest nieprzygotowany? Bo w szkołach o tym nie uczono, nie uczono o takich dziedzinach sztuki jak performance. Więc dla ludzi to ciągle nowe, a powinni mieć jakiś podkład pod odbiór takich działań.