Uważam podobnie :)

Gry planszowe, to naprawdę fajna sprawa, w przeciwieństwie do celibatu.

A ja Marcinie nie bardzo wiem o czym do mnie piszesz, poza tym, że nie podoba Ci się ten wiersz. Cieszę się, że nie grasz i nie udajesz poety. Powodzenia.
P.S. ostatnia gra w którą grałem to, o ile mnie pamięć nie myli, był Monopol. Ale to dawno było.

Można wiedzieć w co ty grasz? Bo grasz poetę. Widzę co piszesz. Ale na portalu można więcej. Pewnie z nudów, pewnie dla zabawy. Znasz się na tym co robisz, ale to tylko gra co piszesz. Może żyję w innych klimatach... Nie podoba mi się ten wiersz, chociaż jest pisany zgodnie z decorum sztuki. Piszę tak co piszę. Nie miej jednak we mnie wroga. Wiem na czy polega ten portal, jest za darmo, a co się dzieje z tym co wydajemy żaden z nas nie wie.

Dziękuję Ag i jestem podobnego zdania i również nie po cichu :)

Bo my powinniśmy mieć pastorów, nie księży. Mieliby sobie rodziny, żony, nie "celibatowaliby" to i wielu przykrych sytuacji można by było uniknąć.
A i pastor zyskuje inną perspektywę, bo ma rodzinę, więc jak taki naucza o pożyciu małżeńskim, życiu rodzinnym to jest bardziej wiarygodny i bliższy wiernym :)
A po drugie nasi księża powinni, jak zakonnicy, składać śluby ubóstwa i wtedy wielu takich co tylko na hajsy liczą nie pchaliby się do seminarium i może byliby tylko ci z powołania.
Tak uważam ja i to wcale nie skromnie, lecz głośno ;)
A wiersz porusza wiele dyskusji :) fajnie napisany, z jajem, ma dystans :)

:)

A ja w zasadzie o wszystkich, również tym nie wiadomo czym popartych, takich prezentach ze świata duchowego :) A nawet o takich których doświadczam w zetknięciu z jakimś arcydziełem malarstwa lub bardzo dobrym wierszem.

Ja o tych własnych, spontanicznych i popartych modlitwą i pewną duchową predyspozycją w danym momencie :)

Pawełku :-) ciężki kaliber dziś u Ciebie :-)