Gratuluję!
https://instytutliteratury.eu/2020/09/26/dziennik-pandemiczny-werdykt/?fbclid=IwAR2VQwvay0RCGXfUJB4JBHe1Kz0-6DZxbXLMUJieTRSs2y_sR8TJakekwiE

https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn%3AANd9GcRGhxtmKS-rhER3RzmW28C2C7XRYxP5eZ_OBQ&usqp=CAU

- graty, czyli gratki, czyli gratulacje.

Bałam się że nie przejdę. Może z czasem wrzucę tu małe kawałeczki :) jesteście kochani :)

Moja proza wyróżniona w konkursie "Dziennik pandemiczny " Instytutu Literatury w Krakowie. Pozdrawiam przeserdecznie. Duża wewnętrzna radość :)

Dziś znowu było szkolenie w gminie. Te same twarze. Chodzą tam dwie " przyjaciólki". Dziś jedna z nich spotkała mnie na ławce i powiedziala: uważaj na nią ( powiedziała o swojej "przyjaciolce") potrafi obgadac. Mi też obrobila tyłek. Zostawiła męża związała się z żonatym który narobił jej dzieci i wrócił do żony. I teraz ona siedzi u rodziców. Zeby dziewucha po studiach siedziała na garnuszku matki?!
O ludzie! - myślę sobie. - Co mnie to kurwa obchodzi?!

Kropka powiedział że przeszłam ostatnio katharsis. Poślinił kciuk i przejechał nim po moim policzku po czym znowu poslinil i pojechał po drugim. W miejscu łez poczułam wilgoć kropki i śmiać mi się zachciało.

Znaczy czy żywa jest bo kropka lubi rozmawiać ze zmarłymi.

Znajomy ktorego nazwałam kropką powiedział że w pisaniu bardzo wspiera go przyjaciolka Izabela. Spytałam: A ona żyje?

Mniej niż godzina lekcyjna. Tyle trwał szał. Biegał wkólko. Z pianą na ustach uderzył łbem w drzwi wejściowe raz a potem raz drugi. Na koniec leżąc na boku przebiegał szybko łapami. Drżał. Zadzwoniłam do eks. ---- Pies umiera - powiedziałam. Dla mnie umarł. Dla eks zdechł.
Dzis znowu chciałam mu nalać wody, dac pokarm. Nie mogę patrzeć na tę pustkę.

Porozmawiajmy o śmierci powiedziałam do psycholożki.
Umarłabym gdyby coś się stało mojemu dziecku. Umarłabym bez poezji. Umieram bez muzyki.